چرا اشتیاق؟
اگر می‌خواهی با پروردگارت یکی شوی، باید از «خود» بگذری. برای گذشتن از «خود»، گاهی لازم است، تا پای جان پیش روی .
رهروی بدون اشتیاق و اشتیاق بدون گذشتن از هر‌آنچه برای تو دلبستگی می‌آورد، امکان‌پذیر نیست. پس بیاموز که از دلبستگیها رها شوی و خود را به دوست سپاری.
عهد تا پای جان
بدان: راه رهروی، راه پیوسته رفتن است. آنگاه که از راه بازمی‌مانید، قدمی به عقب برمی‌دارید.
بدانید: برای رسیدن به خدا، از لحظاتتان غافل نباشید. فرصتها را گرامی دارید و از آنها بهترین بهره را ببرید. هنگامی که عهدی می‌بندید، تا پای جان عهدتان را استوار نگه دارید.
پذیرای جان
بدان که پروردگارت همواره پاسخگوی نیازهای شماست و از آنچه بدان نیازمندید، آگاه است.
بدان: هنگامی که از پروردگارت درخواستی داری، آن را با قلبت ابراز کن. پروردگار تو احتیاجی به درخواست کلامی ندارد و از قلبهای شما آگاه است و نیاز شما را می‌داند.
هنگامی که مورد لطف و رحمت پروردگارت قرار می‌گیری، آن را با جان و دل پذیرا بوده و برای خود راهنمای حرکت قرار ده تا بتوانی در مسیر حرکت به سوی کمال از آن سود برده و به دیگران نیز سود برسانی.