سرلوحۀ عمل
بخشش را سرلوحۀ عملت قرار بده. هر گاه با انسانی روبرو می‌شوی، همۀ کدورتهای پیشین را فراموش کرده و طوری رفتار کن، مانند اینکه همواره تو را مورد لطف و محبّت قرار داده است.
تنها به قضاوت خدا بیندیشید
بر خود واجب بدانید هرگز از کدورت سخنی به زبان نیاورید، بلکه همواره عشق را سرلوحۀ عمل خود قرار دهید.
بیاموز همواره به خاطر رضای خدا دل دیگران را شاد کنی. در شادی دیگران برای تو رهایی است نه در غم و کدورت. دل بندگان خدا را شاد کن به هر طریق ممکن، تا خداوند تو را پاداش خیر دهد.
هرگز به قضاوت هیچکس تکیه نکن، بلکه تنها قضاوت خدا برایت مهم باشد. اگر خداوند تو را قضاوت کند چه خواهد گفت؟ آیا رضایت خداوند را به دست آورده‌ای یا دل بنده‌اش را رنجانده‌ای؟ این باید برای تو مهم باشد و بس.
اکنون بیاموز همواره عشق را جستجو کنی در هر لحظه از زمان و در هرکجا و با هر کس. تفاوت نمی‌کند . در هر صورت با عشق زندگی کن.
بخشش و عشق
اگر می‌دانستی در بخشش و عشق چه مزایایی برای تو و برای روح تو وجود دارد و چگونه تو را به ربّ جلیلت نزدیک می‌کند، همواره دل را به خدا سپرده و هرگز از کدورت، سخنی به زبان نمی‌آوردی.
بیاموز، همواره ببخشی. از صمیم قلب و با تمام وجود که این بهترین طریق زیستن است.
لفّافۀ مهر
هر چه بر خود می‌پسندی، بر دیگران نیز همان را بپسند. برای عنوان کردن یک مطلب، نباید راست و صریح، سراغ اصل مطلب بروی.
بلکه باید جوانب آن را سنجیده و آن را به گونه‌ای عنوان کنی که برای طرف مقابل هیچ نوع دلخوری و کدورتی ایجاد نشود.
حرفهایت را در لفّافۀ مهر، آبروداری و عصمت بپیچ و سپس آن را بر زبان بیاور.
چرا دوری؟
بدانید: خداوند یکتای بی‌همتا، همواره در کنار شماست. این شمائید که گاه زنگار بر دلهایتان می‌نشیند، قلبتان کدر می‌شود و حضور مقدّسش را درک نمی‌کنید.
چه چیز زنگار بر قلبتان می نشاند؟ آنگاه که زبان به ناراستی می‌گشایید و عدّه‌ای را از خودتان ناامید می‌کنید. هنگامی که دلی را می‌شکنید، وقتی که انسانی را در غم فرو می‌برید، بین خود و خداوند جدایی انداخته و برای برگشتن به جای قبل باید تلاش بسیار کنید.