انسان متعالی
انسان‌های متعالی و راستین در همۀ اعمال و رفتارشان خدا را حاضر و ناظر دیده و در همه حال رضایت او را می‌جویند. رضایت پروردگار در بندگی و اطاعت است.
هنگامی که خود را به خدا وامی‌گذارید، و همۀ اعمال و نیّاتتان را با محک رضایت او می‌سنجید، بسیار به خدا نزدیک شده‌اید.
صید دلها
یک رهرو هرگز از چیزی دلخور و رنجیده‌خاطر نمی‌شود. رهروی از خود گذشتن تنها برای رضای دوست است. هر چه امتحان تو سنگین‌تر باشد، هر چه گذشت برایت مشکل‌تر باشد و هر چه از کسی آزرده‌خاطر و رنجیده‌تر باشی، گذشت برایت امتیاز بزرگتری محسوب شده و البتّه تو را به معبودت نزدیکتر خواهد کرد.
بیاموز، همواره به رضای دوست بیندیشی. بیاموز، تنها به فکر صید دلها باشی و رضایت خاطر بندگان خدا را فراهم کنی تا بتوانی از امتحانات سربلند بیرون آیی.
فرای منیّت
هر چه تو را از دوست جدا می‌کند، برای تو مانع کمال شده و فاصله‌ای را با خداوند، احساس خواهی کرد. خودخواهیها، منیّتها، در خود فرورفتنها، مانع کمال بوده و تو را از پروردگارت باز می‌دارد.
بهترین طریق، راه عاشقانه زیستن است. پس اگر فرزندت یا کسی که تو عاشقانه دوستش داشته باشی، خطایی مرتکب شود، تو چه می‌کنی؟
به او تذکّر داده و سپس بدون هیچ کینه و منیّتی او را می‌بخشی ولی هرگز با یک خطا او را از خود نمی‌رانی و قصد انتقام گرفتن نخواهی داشت.
راه عاشقانه زیستن، راهی فرای ذهن، فرای منیّت و فرای جهل و خودخواهی است. پس با انتخاب عشق از خود فراتر رفته و خدا را برگزینید که این برای شما بهتر است، اگر می‌دانستید.
شک و بددلی
آنچه شما را به شک و بددلی نسبت به یکدیگر می اندازد، تجربیات تلخ شما از روابطی است که منجر به شکست و ناکامی شده است.
بیاموزید، به یکدیگر اعتماد کنید. احترام بگذارید و از خطاهای هم چشم بپوشید. آنگاه که در مسئله‌ای نمی‌توانید، آنطور که شایسته است، به هم اعتماد کنید، خدا را یاد کنید و از او مدد طلبید که او یار بی‌پناهان است.
عقیدۀ آزاد
اگر عقیده‌ات با کسی هم‌سو نباشد، هر نوع عقیده‌ای، حتّی عقیدۀ خالص و حق، بهترین راه این است که با مدارا و محبّت او را جذب کرده و سپس بدون پیشداوری و قضاوت، عقیده‌ات را ابراز کنی.
اگر پذیرفت که راه جدیدی به سوی او باز شده است وگرنه او در انتخاب راه آزاد است و مختار است که هر گونه که بخواهد، عمل کند.
مدارا و محبّت، در همۀ زمینه‌ها، بهترین راه‌حل برای حلّ مسائل عاطفی، روانی و خانوادگی است.
عشق چیست؟
عشق، مجموعۀ آنچه تو را از خود جدا می‌کند، از خودپرستی رها می‌کند، تو را با همۀ هستی، یکی می‌کند و سپس خدا را با تمام وجود درمی‌یابی.
تقویت اراده
اگر می‌خواهی، ایمانت را قوی و محکم کنی، باید بتوانی بر خواهشهای نفست غلبه کنی. هنگامی که هیچ وسوسه‌ای در تو اثر نکرده و هیچ لغزشی مرتکب نشوی، آنگاه می‌توانی اطمینان داشته باشی که خدای خود را از هر جهت به نفست و خواسته‌هایت ترجیح داده‌ای.
چون با تمام وجود و تمام قدرت، چیزی را باورداشته باشی، هیچ وسوسه‌ای در تو اثر نخواهد کرد.
برای تقویت ایمانت توجّه داشته باش، آنچه تو را از خدا دور می‌کند، انجام ندهی. خودت را مرتّب ارزیابی کن. بر رفتار، پندار و گفتارت کنترل داشته باش و همواره به یاد داشته باش: نیکیها، محبّتها و عشق و دوستی، قلب تو را گسترده کرده و به تقویت ایمان تو کمک خواهد کرد.
پلّه های ترقّی
چنانچه بیاموزی، در تمام رفتارهایت صادق بوده ، منفعت‌طلبی را کنار بگذاری و بدون هیچ آینده‌نگری عشق بورزی، آنگاه خواهی توانست، پلّه‌های ترقّی را بپیمایی.
ندای احساس
محدودیتهایی که انسان را وادار به بعضی تصمیم گیریها می‌کند، به دلیل عدم شناخت زمان و مکان و عدم احاطه به شرایط زمانی و مکانی خاص است.
هنگامی که تصمیمی اتّخاذ می‌کنید، برای اخذ بهترین تصمیم خود را در شرایط مکانی و زمانی خاص قرار داده و با پیش‌بینی آنچه در آن شرایط اتّفاق خواهد افتاد، بهترین تصمیم را اتّخاذ کنید.
هرگز نخواهید توانست، کلیّۀ شرایط را پیش‌بینی کرده و احاطۀ کامل به زمان و شرایط زمانی داشته باشید. پس بهتر این است که در هنگام تصمیم‌گیری، آنچه را برایتان مقدّر شده، بپذیرید، که این بهترین راه برای زیستن عاقلانه است.
ولی اگر خود را به دلتان می‌سپارید و به ندای احساستان گوش فرا‌می‌دهید، بدانید: احساستان شما را به درونی‌ترین لایه‌های درون راهنمایی می‌کند، مشروط بر این که احساس شما، ندای قلبی شما باشد، نه احساسات گذرا و بی‌پایه.
مسیر دشوار
بدان: در مسیرهای صعب، همّت والا و پشتکار قوی، تنها توشۀ شماست. همّتت را مضاعف کن و بدان که با پشتکار و اراده، به هر چیزی دست می‌یابی. اراده کن، به ذهنت غلبه کنی. اراده کن، عشق را بسط و گسترش دهی. اراده کن، تنها وتنها به خدا بیندیشی و خدا را محور قرار دهی.
از آیندۀ نامعلوم نهراس بلکه با پشتکار و اراده و با اتّکاء به خدا پیش برو و بدان که خداوند هر چه اراده کند، همان خواهد شد.
منفعت پذیرش
هنگامی که از فردی بیمار و ناتوان مراقبت می‌کنید، گاهی ناامیدی بر شما چیره می‌شود و نمی‌دانید که آیا این روند طولانی خواهد بود یا آیا روزی برای شما رهایی خواهد بود یا نه.
برای چنین اموری همواره به یاد داشته باشید، آنچه را که نمی‌پذیرید و با آن می‌جنگید، با شما خواهد ماند و آنچه را که بپذیرید و برای آن تسلیم خواست خدا باشید، شما را رها خواهد کرد.
هر یک از شما که وضعیت موجود را بپذیرد و خودش را با آن تطبیق دهد، بتدریج رهایی برایش اتّفاق خواهد افتاد.
چنانچه با عشق و از اعماق قلب و نیّت خالص و پاک، به خدمت مبادرت ورزید، درسهایی را از وضعیّت موجود گرفته و زودتر آزاد خواهید شد.
در بند «خود»
راه رهروی، راه پیوسته رفتن، از راه بازنایستادن و تلاش بی‌وقفه است. برای رسیدن به دوست باید خطر کنی. از «خود» بگذری و هرگز هیچ موجودی را نیازاری.
چنانچه باعث رنجش و آزار انسانی شوی، راه خود را دورتر کرده و از منزل دور خواهی افتاد. برای فدا کردن و فنا کردن خود و رها شدن از منیّتها، چاره‌ای جز احقاق حقّ دیگران و گردن نهادن به فرمان پروردگار نداری. در غیر این صورت خود تو در بند «خود» مانده و مقصد دور و بعید خواهد نمود.
نتایج شگفت
چرا خود را از خدا اینچنین دور احساس می‌کنی؟ مگر نمی‌دانی او همواره با تو ست؟ از هر چه فکر کنی، به تو نزدیکتر.
برای نزدیک شدن به خدا، لازم نیست کار خاصّی را انجام دهی بلکه باید همواره او را بخوانی. با تمام وجود و با تمام قدرت. قدرتت را جمع کن. ذهنت را متمرکز کن. تنها بر خدا و نام خدا و یاد خدا متمرکز شو. آنگاه نتایج شگفت آن را ببین.
از هر‌آنچه تو را به خدا نزدیکتر می‌کند و یاد او را همواره زنده نگه می‌دارد، سود ببر و بی‌جهت غمگین مباش. خدا با توست. هر لحظه این بودن را زنده نگاه دار و نتایج پربار آن را مشاهده کن.
گام بلند
انسانها همواره منافعشان را جستجو می‌کنند و به هر پدیده و ماجرایی از دیدگاه منافع شخصی خودشان می‌نگرند.
چنانچه بیاموزید، در اتّفاقات و جریانها، منافع و سود دیگران را نیز در نظر گرفته و منافع آنها را به خودتان ترجیح دهید، گامی بلند به سوی رهایی و رستگاری برداشته‌اید.
اگر انسانی در نا‌آگاهی به سر برده و بر اساس آن عمل می‌کند، او را طرد نکرده و از او برای خودتان هیولایی نسازید. بلکه بکوشید، به انسانها به دیدۀ جلوۀ روی دوست نگریسته و عشق را سرلوحۀ اعمالتان قرار دهید.
راز
همانا انسان رازی را با خود حمل می‌کند، که این راز او را به کائنات پیوند داده و از همۀ آنها برتر و بالاتر می‌برد.
بدان: انسانها پاره‌های تن یکدیگرند. با یکدیگر چون پاره‌ای از وجود خودتان برخورد کنید. هنگامی که یکی از شما را مصیبتی دررسد، به او بیاموزید که زندگی آنگونه که می‌اندیشد، نیست بلکه در مسیر تکامل و راه عشق، البتّه مصیبتهایی پیش خواهد آمد. در هنگام وقوع حادثه‌ای آنچه دیگران بدان نیاز دارند، همدلی، همراهی، عشق و نیازبه دانستن راه صحیح است.
همۀ انسانها محبّت را دوست دارند. پس با عشق و محبّت و احساس همدلی و همراهی، راه صحیح زندگی را به آنها بیاموزید و از آنها دوری نکنید. چهارچوبها را کنار بگذارید. هنگامی که از بندها رها شوید، بهتر می‌توانید، از عشق یکدیگر بهره برید.