فرای منیّت
هر چه تو را از دوست جدا میکند، برای تو مانع کمال شده و فاصلهای را با خداوند، احساس خواهی کرد. خودخواهیها، منیّتها، در خود فرورفتنها، مانع کمال بوده و تو را از پروردگارت باز میدارد.
بهترین طریق، راه عاشقانه زیستن است. پس اگر فرزندت یا کسی که تو عاشقانه دوستش داشته باشی، خطایی مرتکب شود، تو چه میکنی؟
به او تذکّر داده و سپس بدون هیچ کینه و منیّتی او را میبخشی ولی هرگز با یک خطا او را از خود نمیرانی و قصد انتقام گرفتن نخواهی داشت.
راه عاشقانه زیستن، راهی فرای ذهن، فرای منیّت و فرای جهل و خودخواهی است. پس با انتخاب عشق از خود فراتر رفته و خدا را برگزینید که این برای شما بهتر است، اگر میدانستید.
وارستگی
مالی را که از راه حلال بدست میآورید، بهتر آن است که با مستمندان تقسیم نموده و به این ترتیب برای خود خیر و برکت دنیا و صلاح آخرت فراهم نمائید. اگر نیازمندی به شما رو آورد، او را حمایت نموده و با نام و یاد خداوند او را بینیاز سازید و بدانید که خداوند شنوا و بیناست.
بدانید: که آنچه شما را به دنیا وابسته میکند، برای شما مانع کمال محسوب شده و باید سعی در وارستگی و رهایی از دلبستگیها نمائید، که این برای شما بهتر ست.
مقدار مالی را که به نیازمندان میپردازید، بسته به انتخاب شماست. پس هر چه در توان دارید، در جهت خیر و نیکی بکوشید و برای پرداخت آن بین بندگان خداوند تفاوت قائل نباشید.
مسافران زمین
هرگز خود را وابستۀ هیچ انسانی نساز. وابستگی و قیدو بند شما را از پروردگارتان بازمیدارد.
عشق و علاقه از وابستگی جداست. شما میتوانید یکدیگر را دوست بدارید و به هم عشق بورزید، ولی مالک هم نباشید.
چون به انسانی وابسته میشوید، او را تنها برای خود خواسته و برای یکدیگر مانع کمال میشوید. باید بیاموزید که انسانها مسافران زمینند و هرگز زندگی جاودانهای بر روی زمین ندارند .
پس اگر با این دید به یکدیگر بنگرید، برای هم همسفران خوبی خواهید بود. با عشق و علاقه و رها از وابستگی با یکدیگر زندگی میکنید و چون پروردگار یکی از شما را فراخواند، او را رها کرده و خود را نیز به خداوند میسپارید و تنها تسلیم امر پروردگار میشوید، که این برای شما بهتر است.
یگانۀ بی همتا
برتوست که چون خود را تنها و جدا از پروردگارت میپنداری، به او پناه برده و از او مدد طلبی. بر توست خود را به خدا بسپاری و چون خود را به او سپاری، چگونه تنها خواهی بود؟
اگر میدانستید در اتّحاد با یگانۀ بیهمتا به چه سرور و شادمانیای دست خواهید یافت، هرگز در توهّم جدایی به سر نمیبردید.
آنچه شما را رهنمون میسازد، این است، چون خود را به خدا میسپارید، از هر چه غیر خدا بریده، تنها او را طلبیده و تنها لحظاتتان را بااو سپری کنید.
بدانید: خداوند چون شما را به خود میخواند، شما را دعوت به بریدن از غیر دوست کرده و از شما کمال مطلق میطلبد.
بدانید: کمال مطلق، در وحدت و یگانگی با قادر مطلق به دست میآید و شما را جز او پناه و ملجأی نیست.
بدانید: هر چه شما را به غیر دوست پیوند دهد، مانع کمال محسوب شده، از آنها در جهت رسیدن به پروردگارتان سود برید.