در بند «خود»
راه رهروی، راه پیوسته رفتن، از راه بازنایستادن و تلاش بی‌وقفه است. برای رسیدن به دوست باید خطر کنی. از «خود» بگذری و هرگز هیچ موجودی را نیازاری.
چنانچه باعث رنجش و آزار انسانی شوی، راه خود را دورتر کرده و از منزل دور خواهی افتاد. برای فدا کردن و فنا کردن خود و رها شدن از منیّتها، چاره‌ای جز احقاق حقّ دیگران و گردن نهادن به فرمان پروردگار نداری. در غیر این صورت خود تو در بند «خود» مانده و مقصد دور و بعید خواهد نمود.
از جان عزیزتر
آنگاه که عشق را جستجو می‌کنید، هر واژه‌ای می‌تواند برای شما پیام‌آور صلح و دوستی باشد. بی‌شک راهی که شما را به مقصود می‌رساند، راهی خطیر و پرنشیب و فراز بوده و برای شما خالی از خطر نخواهد بود. ره‌یابی به خلوت دوست، مستلزم آن است که چون به حریم الهی پا می‌گذاری، از هر چه غیر دوست بریده و تنها برای خدا خالص و پاک شوی.
بیاموزید: چون خدا را می‌خوانید، او را با صفای باطن و از صمیم قلب بخوانید که بی‌شک شما را پاسخگو خواهد بود.
بیاموزید: همواره عشق را جستجو کنید که عاشقان را تا ملکوت پروردگار راهی نیست.
بدانید: رهروی از خود گذشتن و فنا کردن خود است، برای آنکه او را از جان عزیزتر می‌دانید. پس هرگز بی مدد دوست خواسته‌ای نداشته باشید و خود را تنها برای او خالص و پاک کنید.