یکتای آفریننده
بر تو باد عشق ورزیدن، چون تو با عشق خداوند سخن می‌گویی و قدم برمی‌داری، بدان که خداوند حامی توست.
اوست یکتای آفریننده، خداوند بزرگ بی‌همتا، پروردگار جهانیان، که چون چیزی را اراده کند، همان خواهد شد.
هر گاه تسلیم امر خداوند باشی، بدان خداوند حامی توست و اگر مشکلی برایت پیش آید، حلّ آن مشکل نیز در ید قدرت اوست. پس سپاسگزار حق باش که رضای خداوند در آن است.
مسیر دشوار
بدان: در مسیرهای صعب، همّت والا و پشتکار قوی، تنها توشۀ شماست. همّتت را مضاعف کن و بدان که با پشتکار و اراده، به هر چیزی دست می‌یابی. اراده کن، به ذهنت غلبه کنی. اراده کن، عشق را بسط و گسترش دهی. اراده کن، تنها وتنها به خدا بیندیشی و خدا را محور قرار دهی.
از آیندۀ نامعلوم نهراس بلکه با پشتکار و اراده و با اتّکاء به خدا پیش برو و بدان که خداوند هر چه اراده کند، همان خواهد شد.
مطیع امر خدا
آنچه را که مقدّر شماست، برای شما از پیش فرستاده شده است. بدانید و آگاه باشید که هر گاه پروردگارتان شما را فراخواند، بی چون و چرا مطیع امر خداوند بوده و تنها تسلیم پروردگار باشید که این برای شما بهتر است.
آنچه را که مانع بین شما و خداوند است، تنها به همّت شما و ارادۀ خداوند قابل برطرف کردن است. پس بکوشید، موانع را از میان برداشته و پروردگارتان را دریابید که خداوند همواره مشتاق بندگان خویش است، اگر می‌دانستید.
چرا
"ناز‌پرورده تنعّم نبرد راه به دوست،
عاشقی شیوۀ رندان بلاکش باشد" ?
راه عشق، راه بلا و هجران است. آنگاه که بیداری اتّفاق می‌افتد، آنگاه که در‌می‌یابی از کجا آمده‌ای و به کجا باید برگردی، آنگاه که رنج دوری و هجران آزارت می‌دهد و هدفی جز وصل برایت نمی‌ماند، تلاشی جدّی برای بازگشت به خانه آغاز می‌شود.
راه بازگشت پر نشیب و فراز است. طیّ‌طریق، دشوار است. دشواریها از بلاها و امتحانات برمی‌خیزد. امتحانات برای غلبه بر نفس امّاره است. نفس و ذهن، تو را به راحت‌طلبی، تمایلات دنیایی و خودخواهی دعوت می‌کند و تو را برای غلبه بر این تمایلات، با دشواریها مواجه می‌کند. منیّتها تو را به عقب می‌راند و راه بازگشت و غلبه بر آنها همواره دشوار و صعب است.
اراده در طیّ‌طریق نقشی مهم دارد. زیرا هنگامی می‌توانی از هر کدام از منازل و دشواریها عبور کنی که با تصمیم قاطع و جدّی ، در مقابل آنچه تو را سعی در پایین کشیدن دارد، بایستی.
اگر چه بی مدد الهی، هرگز راه به سرمنزل مقصود نخواهی برد ولی تلاش و کوشش تو و همچنین اراده و تصمیم جدّی مبنی بر رسیدن به مقصود، راه را برای امدادهای الهی باز کرده و خواهی توانست، به وصل جانان برسی.