ندای احساس
محدودیتهایی که انسان را وادار به بعضی تصمیم گیریها می‌کند، به دلیل عدم شناخت زمان و مکان و عدم احاطه به شرایط زمانی و مکانی خاص است.
هنگامی که تصمیمی اتّخاذ می‌کنید، برای اخذ بهترین تصمیم خود را در شرایط مکانی و زمانی خاص قرار داده و با پیش‌بینی آنچه در آن شرایط اتّفاق خواهد افتاد، بهترین تصمیم را اتّخاذ کنید.
هرگز نخواهید توانست، کلیّۀ شرایط را پیش‌بینی کرده و احاطۀ کامل به زمان و شرایط زمانی داشته باشید. پس بهتر این است که در هنگام تصمیم‌گیری، آنچه را برایتان مقدّر شده، بپذیرید، که این بهترین راه برای زیستن عاقلانه است.
ولی اگر خود را به دلتان می‌سپارید و به ندای احساستان گوش فرا‌می‌دهید، بدانید: احساستان شما را به درونی‌ترین لایه‌های درون راهنمایی می‌کند، مشروط بر این که احساس شما، ندای قلبی شما باشد، نه احساسات گذرا و بی‌پایه.
داوری
هنگامی که خود را به خدا وامی‌گذارید، از آنچه شما را احاطه کرده است، خارج شده و در رابطۀ نزدیک با خداوند قرار می‌گیرید، در آن هنگام بهتر آن است که خود را مسئول مسائل پیرامونتان ندانسته و در تقابل با محیط قرار ندهید، بلکه بدانید که خداوند شما را راه می‌نماید، پس به او توکّل کنید و از او مدد جوئید.
در هنگامی که با مسائل روزمرّه مواجه می‌شوید، برای اخذ بهترین تصمیم، تفکّر کرده وجوانب مختلف یک مسئله را بسنجید و همواره، رضای خداوند را خواستار باشید.
اگر با تفکّر و تعقّل و به دور از داوریها با مسائل برخورد کنید، خداوند شما را مدد نموده و راه درست را به شما نشان خواهد داد.