ندای احساس
محدودیتهایی که انسان را وادار به بعضی تصمیم گیریها می‌کند، به دلیل عدم شناخت زمان و مکان و عدم احاطه به شرایط زمانی و مکانی خاص است.
هنگامی که تصمیمی اتّخاذ می‌کنید، برای اخذ بهترین تصمیم خود را در شرایط مکانی و زمانی خاص قرار داده و با پیش‌بینی آنچه در آن شرایط اتّفاق خواهد افتاد، بهترین تصمیم را اتّخاذ کنید.
هرگز نخواهید توانست، کلیّۀ شرایط را پیش‌بینی کرده و احاطۀ کامل به زمان و شرایط زمانی داشته باشید. پس بهتر این است که در هنگام تصمیم‌گیری، آنچه را برایتان مقدّر شده، بپذیرید، که این بهترین راه برای زیستن عاقلانه است.
ولی اگر خود را به دلتان می‌سپارید و به ندای احساستان گوش فرا‌می‌دهید، بدانید: احساستان شما را به درونی‌ترین لایه‌های درون راهنمایی می‌کند، مشروط بر این که احساس شما، ندای قلبی شما باشد، نه احساسات گذرا و بی‌پایه.
استخاره؟
هنگامی که از پیشگاه مقدّس خداوند، سؤالت را جویا می‌شوی، بدان، خداوند شنوا و بیناست، شما را می‌نگرد و همواره حمایت می‌کند.
راه درست، در قلب توست. به آنچه قلبت به تو می‌گوید، عمل کن. هنگامی که از کتابی آسمانی طلب خیر می‌کنی و جواب سؤالت را جویا می‌شوی، خداوند با تو سخن می‌گوید و تو را راهنمایی می‌کند.
اگر قلبت با جوابی که داده شده، هماهنگ است، پس در آن شک نکن ولی اگر هماهنگ نیست، جواب صحیح و کامل در قلب توست. به ندای قلبت که از درونی‌ترین احساسات تو سرچشمه می‌گیرد، عمل کن.
قرآن
بدان و آگاه باش: انسانها برای هدایت به سوی پروردگارشان، همواره به راهنمایی از سوی خداوند نیاز داشته‌اند. این هادیان برگزیدگان خداوند از بین امّتها بوده‌اند.
آنها طریق هدایت را از پروردگار فراگرفته و آن را به سایر انسانها انتقال داده‌اند. برخی از آنها با کتاب و بسیاری دیگر تنها از طریق گفتار و رفتار به امر هدایت مشغول بوده‌اند. دستورات خداوند برای همۀ انسانها، در همۀ زمانها و همۀ مکانها، قابل بسط و قابل استفاده است.
خداوند هرگز محدود به زمان و مکان نبوده و بنابر این کلام پروردگار نیز تنها برای یک زمان خاص نمی‌باشد. بلکه خداوند همواره همۀ انسانها را مورد خطاب قرار می‌دهد و آنها را به سوی خویش فرامی‌خواند.
اگر کلامی از پروردگارتان را مطابق با سلیقه و زمان خود نیافتید، با مطالعه و تحقیق در کتب آسمانی و همچنین بازنگری کلیۀ دستورات، طریق هدایت بجوئید و بدانید آنچه شما را در این زمان رهنمون می‌سازد، این است که واژه‌ها همواره بیانگر کلّ حقیقت نیستند. حقیقت در قلب شما و در درون شماست. آنجا که واژه‌ها با حقیقت درونی شما هم‌سویی ندارد، یا واژه را درک نکرده‌اید، یا حقیقت درونی شما بر شما آشکار نشده است.
بیاموزید که حقایق را از میان واژه‌ها پیدا کرده و آن را برای خود اصل قرار دهید.
آنجا که واژه‌ها از بیان حقیقت عاجز می‌مانند، بیاموزید به قلب خود رجوع کرده و خدا را در نهاد خویش بیابید که این بهترین راه‌حل برای زیستن و بهترین طریق به خدا رسیدن است.
مسئولیّت
بدان که بندگان خداوند، دو دسته‌اند. آنانکه راه خود را یافته و راهی به سوی پروردگار خویش پیدا می‌کنند، خود را موظّف می‌دانند که سایر انسانها را نیز شریک یافته‌های خود نموده و از راهی که خود به سوی پروردگار یافته‌اند، آنان را نیز هدایت کرده و راهنمایی باشند به سوی پروردگار.
دستۀ دوّم، کسانی که در سرگردانی حیران مانده‌اند و راه صحیح زندگی را نمی‌یابند. آنان همچون گم‌شدگان از درون خویش و از رازی که پروردگار در درون آنان نهفته است، بی‌خبرند و نمی‌توانند راه درست زندگی را تشخیص دهند. بنابراین مسئولیّتی نیز در این زمینه احساس نمی‌کنند.
بدانید: پروردگار شما را می‌آفریند و به سوی خویش هدایت می‌کند. آنان که راه خویش را زودتر می‌یابند، موظّفند سایر انسانها را نیز دعوت به وحدانیّت خداوند کرده و آنان را از سیر الی‌الله آگاه نمایند. پروردگار شما را به جهت هدایت آفریده است، پس هر که راه خویش را یافت، باید به سایر انسانها نیز آگاهی داده و آنها را به مسئولیّت خویش آشنا کند.
انتخاب آزاد
بدان که خداوند برای کوچکترین رفتار شما ترازویی ننهاده است. بلکه شما را با انتخابهایتان آزاد گذاشته است تا خود شما راه خود را یافته و سرانجام راهی به سوی پروردگار بیابید.
بدان که سایر انسانها نیز انتخاب آزاد دارند و آنان نیز باید از راه خودشان به پروردگارشان برسند. وظیفۀ تو دعوت به وحدانیّت پروردگار است.
این کار را می‌توانی به این طریق انجام دهی که با هر کس از طریق خودش راهی به سوی خداوند بیابی. برای هدایت انسانها کافی است، آنها را در انتخابهای خودشان راهنمایی کنی و بدانی که هر انسانی اعتقادات خاصّ خودش را دارد، تنها بایستی از جادۀ صراط مستقیم خارج نشده و رو به سوی پروردگار داشته باشند.
خداوند انسانها را آزاد آفریده و آنان را هدایت می‌کند . وظیفۀ شما این است که در عین آزادی انسانها، در تصمیم و انتخابشان آنان را هدایت نمایید و توجّه آنان را به ذات اقدس احدیّت جلب نمایید. خداوند شما را پاداش نیکو خواهد داد.
سبقت بجوی
هر انسانی را نیازمند کمک یافتی، او را بر خود مقدّم دار. این شعار تو باشد. اگر کسی نیازمند هدایت و راهنمایی است، از او دریغ مدار. اگر انسانی نیازمند توجّه مالی و بذل عنایت توست، در کمال عشق و اخلاص، آن را تقدیم کن.
بدان که انسانها همواره نیازمند یکدیگرند. نیازهای آنان گسترده و بی‌حد است. اگر رفع نیاز انسانی، به او کمک کرده و به رشد و تعالی تو کمک می‌کند، همواره پیشقدم شده و برای کمک به دیگران سبقت بجوی. در هنگام اجرای فرمان پروردگار، خدا را بر همه چیز مقدّم بدار و بدان که توجّه کردن به مسائل فرعی، تو را از خداوند دور کرده و برای تو مانع کمال محسوب می‌شود.
بیاموز، عشق‌ورزیدن، بایستی همه جانبه و برای همۀ انسانها باشد. اگر انسانی را مانع عشق‌ورزیدن به دیگری یافتی، برای آنان تقدّم و تأخّر قائل نشو، بلکه به نیازها توجّه کن. ببین، در هر مرحله هر کسی چه نیازی دارد و تا چه حد نیاز او برایش حیاتی بوده و برایش اهمّیت دارد. پس با توجه به نیازها و اهمّیت آنها و بدون توجّه به وابستگیها، عشق بورز.