تسلّی خاطر
به آنچه شما را به انسانها نزدیک میکند، بیندیشید. آیا میتوانید برای یکدیگر مایۀ تسلّی خاطر و دلگرمی باشید؟ اگر میتوانید مرهمی بر زخمهای یکدیگر باشید، بهتر آن است که این کار را انجام دهید و به یکدیگر تسلّی خاطر و آرامش ببخشید و اگر نمیتوانید باری از دوش یکدیگر بردارید، به پروردگارتان پناه برید .
انسانها باید بیاموزند که در گیرودار زندگی مایۀ آرامش و تسلّی خاطر یکدیگر باشند و رنجهایشان را التیام بخشند.
اگر شما تنها به فکر خود باشید و در هنگام گرفتاری از هم فرار کنید، دراین صورت هرگز به وحدت نخواهید رسید. چگونه خواهید توانست وحدت با یکدیگر و در نتیجه وحدت با پروردگارتان را درک کنید، اگر تنها در فکر آرامش خودتان باشید؟
بیاموزید که غصّهها شما را در خود فرو نبرد، در حالیکه به یکدیگر تسلّی میدهید، خود نیز به پروردگارتان پناه برید و بدانید که دنیا سرای گذر است و محلّ آزمون. پس بکوشید از آزمونهای الهی سربلند بیرون آیید.
سرای گذر
همچنانکه خود را به دنیا مشغول میدارید، از پروردگارتان غافل میمانید. بدانید که دنیا سرای گذر است و شما را در آن منزلگاهی ابدی وجود ندارد. آنچه شما را متعلّق به دنیا میسازد، برای شما وابستگی محسوب شده و از رهروی بازتان میدارد. بیاموزید که دنیا را به دیدۀ منزلگاهی ناپایدار نگریسته و از متعلّقات رها شوید، تا پروردگارتان را دریابید.