شادی، مهمان خانۀ دلها
خداوند تو را می‌آزماید. پس بیاموز، همواره، در آزمایشات الهی، عشق را سرلوحۀ عمل خود قرار دهی. با عشق زیستن، یعنی هر کاری را عاشقانه، تنها به هدف رضای دوست انجام دادن.
برای جلب رضایت پروردگار، به یاد داشته باش: خداوند بندگان خویش را دوست دارد و ستم بر آنان را روا نمی‌دارد.
ولی بدان: رضایت پروردگار در شاد کردن بندگانش است. پس بیاموز: همواره شادی را مهمان خانۀ دلها کرده و با بخشش و گذشت و بذل محبّت و عشق، ایثارگرانه، رضایت دوست را طلب کنی.
جام نوشین وصل
آنچه انسانها را از یکدیگر جدا نموده و آنها را در وادی بی‌خبری می‌افکند، جدایی از منشأ حیات است. اگر انسانها بیاموزند، با منشأ اصلی خود، که همانا ذات یگانۀ هستی است، ارتباط برقرار کرده و به او بپیوندند، بی‌شک به جاودانگی دست خواهند یافت.
در محضر دوست می‌آموزید: چگونه به یکدیگر عشق ورزیده، خود را از هم بیگانه ندانسته و باهم اتّصالی حقیقی و جاودانه خواهید داشت.
می‌آموزید: در وحدت و یکپارچگی با جان جانان پیوندی همیشگی خواهید داشت.
می‌آموزید: بهره‌مندی از وصال دوست، مستلزم آن است که خود را از خود رها کرده، در رهایی و آزادگی، بی‌آنکه هجران را تجربه کنید، جام نوشین وصل را بنوشید.
می‌آموزید: هنگامی با ذات مقدّس احدیّت یکی می‌شوید که مرزی را بین خود و دیگر انسانها و حتی مرزی بین خود و دیگر اجزاء هستی، نبینید. در آن صورت خواهید توانست، آن ذات مقدّس را دریافته و با او یکی شوید.
عبادت شایسته
آنچنان که شایسته است، عبادت پروردگار را به جا آورید. بدانید که خداوند نیازی به عبادات شما ندارد ولی شما با رو آوردن به درگاه خداوند و طلب بخشش از او، خود را به دروازه‌های کمال نزدیک می‌کنید.
هنگامی که در پیشگاه مقدّس خداوند قرار می‌گیرید، در نظر داشته باشید که مخاطب شما چه کسی است و آنچنان که لایق و شایستۀ مخاطبتان است، او را مورد خطاب قرار دهید.
به یاد داشته باشید، دوستی با پروردگار ، مستلزم یاد همیشگی اوست. آنان که یاد خداوند را همیشه در دلهایشان زنده نگاه می‌دارند و همواره با او راز و نیاز می‌کنند، البتّه در طریق دوستی اولی‌ترند.
بدانید سرمایۀ معنوی شما، می‌تواند برای شما، چون مرکبی به سوی دوست باشد. پس بیاموزید تا سرمایه‌های معنویتان را افزایش داده و بدانید هر قدر در این راه تلاش کنید، به همان اندازه پاداش خواهید گرفت. پاداش شما نزدیک شدن به پروردگار و قرار گرفتن در جوار رحمت اوست که پاداشی، بس عظیم است.
عشق خالصانه
هنگامی که خود را در پیشگاه مقدّس خداوند قرار می‌دهی و آنگاه که نامهای مقدّسش را بر زبان می‌رانی، بدان آنچه تو را به دوست وصل می‌کند، عشق خالصانه و ذکر قلبی است.
ذکر را از قلبت ادا کن. هنگامی که او را به نامی می‌خوانی و به صفتی یاد می‌کنی، آن صفت را با باور قلبی و با تمام وجود بیان کن. چون او را با تمام وجود و با تمام عشق بخوانی، البتّه پاسخ تو را خواهد داد.
بهترین سرمایه
بر شما باد عشق‌ورزیدن.
چگونه عشق را احساس خواهید کرد، هنگامی که خود را بیش از دیگران دوست می‌دارید؟
هنگامی که تنها به منافع خود می‌اندیشید و دیگران را در نظر نمی‌گیرید، هرگز نخواهید توانست، آنطور که شایسته است، قلبتان را مملوّ از عشق ساخته و خدا را احساس کنید.
برای درک عشق، باید هنگامی که بر سر دوراهی قرار می‌گیرید، منافع دیگران را بر منافع خود ترجیح دهید و هنگامی که مسئله‌ای را ارزیابی می‌کنید، از منافع خود گذشته و با خلوص نیّت و قلب پاک منافع دیگران را در نظر بگیرید.
خداوند شما را می‌آزماید، آنچه از این راه به دست آورید، بهترین سرمایه برای طیّ طریق است. پس سرمایه‌اندوزی کنید، که این برای شما بهتر است، اگر می‌دانستید.
آزمایش الهی
بدان که آزمایش الهی بر پایۀ همۀ آنچه در اطراف تو وجود دارد وهمۀ چیزهایی که به نوعی با تو در ارتباط هستند، استوار است. آزمایشات را گرامی دار و بدان که آزمونها بهترین راه برای رسیدن به پروردگار و وصل دوست است. اگر می‌خواهی از آزمونها سربلند بیرون آیی، بیاد داشته باش که آنچه مورد رضای پروردگار است، انجام دهی.
خداوند بندگان خویش را می‌آزماید و آنها که آزمایش وی را درک کرده وتنها به رضای پروردگار خویش بیندیشند، بهترین راه برای سیر و سلوک را برگزیده‌اند.
بیاموزید که در همه حال به یاد خدا باشید. با هوای نفس مبارزه کنید و رضای پروردگار را بر همه چیز برتری دهید.
با اشتیاق بخوانید
پروردگار می‌داند که بنده‌هایش هر گاه، نیاز به کمک و توجّه او پیدا کنند، او را می‌خوانند ولی بدان که پروردگارت جواب تک تک شما را می‌دهد، او می‌داند که در قلب شما چه می‌گذرد و به آنچه انجام می‌دهید و فکر می‌کنید ، آگاه است.
خداوند می‌داند، هنگامی که او را صدا می‌کنید، در واقع احساس نیاز است که شما را به سوی پروردگارتان سوق می‌دهد، ولی بهتر آن است، قبل از اینکه احساس نیاز شما را به سوی پروردگارتان سوق دهد، خود شما از سر شوق رو به سوی پروردگار آورید، او را بخوانید، از او مدد جوئید و در جهت وصل پروردگارتان بکوشید.
خداوند به هر یک از شما که او را بخواند، پاسخ خواهد داد، ندای شما را می‌شنود و قبل از اینکه خودتان بدانید، پاسخ شما را داده است.
اشتیاق شما به پروردگارتان، نشانۀ آشکاری از تمایل قلبی شما به سوی اوست. پس با اشتیاق او را بخوانید، با اشتیاق از او مدد جوئید، با اشتیاق به سوی دوست بروید و بدانید که خداوند همیشه مشتاق شماست تا رو به سوی او آورید و راه کمال بپوئید.
نورباران
چنانچه از دوست مدد طلب کنی، بی‌واسطه تو را مورد حمایت قرار خواهد داد. بدان و آگاه باش: خداوند یگانۀ بی‌همتا برای ارتباط با بندگانش نیاز به واسطه ندارد. هر چه از دوست طلب کنی، در چشم به هم زدن به تو خواهد داد. پس هرگز به جز از خدای یگانۀ بی‌همتا مدد مطلب.
خداوند می‌داند که مشتاقانه او را می‌جوئید، پس چگونه ممکن است دل مشتاق بنده‌ای را بی‌جواب گذارد؟ اگر به او رو کنید و پیوسته او را جستجو کنید، هرگز شما را نا‌امید نخواهد کرد. در قلبت جستجو کن . آیا تاکنون خداوند را در قلب خود یافته‌ای؟ آیا می‌دانی که خداوند در دلهای شما خانه دارد و درقلبهای شما جاریست؟
هر کدام از شما که خدا را جستجو کند، به دیدارش خواهد آمد و او را ازپرتو انوار الهی نورباران خواهد کرد. شما را در وادی تنهایی رها نخواهد کرد. به آرزویتان دست خواهید یافت و خدا را در هر کجا که جستجو کنید، خواهید یافت. زیرا همۀ انسانها در پیشگاه مقدّس پروردگار یکسانند و یکسان آفریده شده‌اند.
خداوند هر زمان که اراده کند بر هر کدام از شما که مشتاقانه طالب وی باشید ظهور خواهد کرد. خداوند بر دلها آگاه است و در قلبهای مطمئن جاریست.
آغوش باز
بنگر که خداوند تو را به سوی خویش دعوت می‌نماید. پس آنچه تو را مانع میشود، از میان بردار و آنچه تو را رهنمون میشود، با آغوش باز بپذیر.
بدان: هرآنچه بدان مایلی، می‌تواند برایت مانع محسوب شده، پس تمایلاتت را تعدیل کن. با آنها نجنگ. ولی بیاموز بر هوای نفست غلبه پیدا کرده و خود را به نفس نسپاری. از آنچه تو را به سوی پروردگار رهنمون میشود، استقبال کن.
راه کمال، راه عاشقانه زیستن است. پس لحظه‌هایت را با عشق و با یاد پروردگار سپری کن تا بتوانی از مواهب آن بهره‌مند شده و همواره رو به سوی دوست و تعالی و کمال داشته باشی که این برای تو بهتر است، اگر می‌دانستی.
چرا بخشش؟
چرا در خود فرو رفته‌ایم؟ مگر نمی‌دانیم برای پیوستن به پروردگار باید از خودمان رها شویم؟ تا کی می‌خواهیم، خود را محور قرار داده و خدا را فراموش کنیم؟
یک سالک هرگز نمی‌رنجد. عذاب دنیوی ندارد. کدورت نمی‌داند و رنجش نمی‌شناسد. برای سیر و سلوک راه حق از خودت رها شو.
برای اینکه بتوانی زود ببخشی، همواره به یاد داشته باش: خداوند رحمان است و بزرگترین خطاهای شما را تنها با یک توبۀ قلبی و حتّی قبل از آن می‌بخشد.
پس برای خلیفةالله شدن، باید که شما نیز بخشنده بوده و قلبتان را به بخشش عادت دهید تا بتوانید خدا را درک کرده و به او نزدیک شوید.
رنجشها شما را از خداوند بازمی‌دارد و بر قلبتان زنگار می‌نشاند. زنگارها را زدوده و به سوی دوست رو آورید که این برای شما بهتر است، اگر می‌دانستید.
حقیقت واحد
بدان و آگاه باش: انسانها، چون پاره‌های جدامانده از یک حقیقت واحد هستند. رنج هر انسانی، تو را نیز تحت‌تأثیر قرار داده و شادی انسانها، دل دیگران را نیز شاد خواهد کرد.
بیاموزید: یکدیگر را چون پاره‌ای از وجود خودتان دیده و برای هم، پشتیبان و دوست باشید. خداوند شما را به واسطۀ گذشتها و ازخودگذشتگیها، پاداش نیک خواهد داد.
آنگاه که انسانی به تو نیازمند است، او را هرگز از خود مران زیرا خطاها قابل چشم‌پوشی هستند.
بیاموزید: مسائل را از طریق درست آن حل کرده و برای هم دوست و راهنما باشید.
مسند قضاوت
بدان و آگاه باش: که خداوند یگانۀ بی‌همتا، هنگامی که شما را مورد آزمایش قرار می‌دهد، به وسیلۀ آنچه برای شما عزیز است، شما را می‌آزماید.
پس بیاموزید که خود را به خدا سپارید و چون در مسند قضاوت قرار می‌گیرید، از قضاوت زودهنگام بپرهیزید که خداوند صابران را دوست دارد و شما را فرمان به صبر و عدل می‌دهد.
از جان عزیزتر
آنگاه که عشق را جستجو می‌کنید، هر واژه‌ای می‌تواند برای شما پیام‌آور صلح و دوستی باشد. بی‌شک راهی که شما را به مقصود می‌رساند، راهی خطیر و پرنشیب و فراز بوده و برای شما خالی از خطر نخواهد بود. ره‌یابی به خلوت دوست، مستلزم آن است که چون به حریم الهی پا می‌گذاری، از هر چه غیر دوست بریده و تنها برای خدا خالص و پاک شوی.
بیاموزید: چون خدا را می‌خوانید، او را با صفای باطن و از صمیم قلب بخوانید که بی‌شک شما را پاسخگو خواهد بود.
بیاموزید: همواره عشق را جستجو کنید که عاشقان را تا ملکوت پروردگار راهی نیست.
بدانید: رهروی از خود گذشتن و فنا کردن خود است، برای آنکه او را از جان عزیزتر می‌دانید. پس هرگز بی مدد دوست خواسته‌ای نداشته باشید و خود را تنها برای او خالص و پاک کنید.
آتش اشتیاق
هر گاه خود را با مشکلی روبرو دیدی، بدان که پروردگار شما را می‌آزماید. آزمایشات شما ممکن است، از احساس تنهایی، ترس، ناامیدی و راه نیافتن به خلوت دوست نشأت گرفته باشد.
بدان که برای رسیدن به وصل دوست، باید تلاش کنی ولی تلاشهایت باید با شوق و اشتیاق همراه باشد. برای شعله‌ور نگه داشتن آتش اشتیاق، همواره خود را به خدا مشغول بدار. اگر تمام لحظاتت را از یاد خداوند پر کنی، در این صورت آتش اشتیاقت شعله‌ورتر شده و تو را به پیش خواهد راند
برای زنده نگه داشتن یاد خداوند، باید او را در تمام لحظاتت جاری کنی. در همۀ اندیشه‌هایت، درهمۀ اعمالت و گفتارت.
بدان که پرهیز کردن تنها راه به یاد خدا بودن نیست. بلکه مرحلۀ اوّل است. در مرحلۀ دوّم باید بیاموزی که گفتار و رفتار و پندارت، دعوت به دوست کند تا بتواند برای تو راهی به سوی خداوند باز کند.