توبه
تمام انسانها در لحظاتی از زندگی دچار لغزش و خطا می‌شوند. مهم این است که آنان خطاهایشان را پذیرفته، از آن توبه کنند و گرد آن نگردند و راه و روش خود را تغییر دهند.
پس بر شما باد که یکدیگر را ببخشید و از گناه یکدیگر در‌گذرید، اگر از صمیم قلب پشیمان بوده و گرد خطاهایتان نگردیده‌اید.
خداوند می‌داند که انسانها بایستی برای یکدیگر پشتیبان و حامی بوده و در مواقع نیاز یکدیگر را تنها نگذاشته و برای هم چون تکیه‌گاهی مطمئن باشند. خداوند بندگان خویش را هدایت خواهد کرد.
چرا بخشش؟
چرا در خود فرو رفته‌ایم؟ مگر نمی‌دانیم برای پیوستن به پروردگار باید از خودمان رها شویم؟ تا کی می‌خواهیم، خود را محور قرار داده و خدا را فراموش کنیم؟
یک سالک هرگز نمی‌رنجد. عذاب دنیوی ندارد. کدورت نمی‌داند و رنجش نمی‌شناسد. برای سیر و سلوک راه حق از خودت رها شو.
برای اینکه بتوانی زود ببخشی، همواره به یاد داشته باش: خداوند رحمان است و بزرگترین خطاهای شما را تنها با یک توبۀ قلبی و حتّی قبل از آن می‌بخشد.
پس برای خلیفةالله شدن، باید که شما نیز بخشنده بوده و قلبتان را به بخشش عادت دهید تا بتوانید خدا را درک کرده و به او نزدیک شوید.
رنجشها شما را از خداوند بازمی‌دارد و بر قلبتان زنگار می‌نشاند. زنگارها را زدوده و به سوی دوست رو آورید که این برای شما بهتر است، اگر می‌دانستید.