طالب حقیقت
هر آنچه برای رضای دوست انجام می دهی، تو را به کمال نزدیکتر میکند ولی به یاد داشته باش، تنها خداوند در مورد اعمال شما قضاوت میکند. خیرخواهی و طلب خیر برای دیگران در جهت رضای خداوند است، که تو را به او نزدیکتر میکند.
هر چه انجام دهی با معیار سنجش خداوند قابل محک زدن است . اینکه چه کاری انجام دهی و چه کسانی را از کارهای خود خشنود کنی میتواند برای تو امتیازی محسوب شود ولی به این معنی نیست که هیچ گاه با مشکلی برخورد نخواهی کرد.
در مسیر کمال، گاهی خطاهایی پیش می آید و در بعضی موارد از او دور می شوی ولی نباید ناامید شوی و باید بدانی که در مسیر کمال رهروی بدون شکست امکان پذیر نیست. باید از شکستها پند گیری و از آنها در جهت کمال بهره بری و بدانی که هر انسانی به درجاتی در معرض امتحان قرار می گیرد.
از حضیض نهراس، که حضیض خود آتش اشتیاقت را شعله ورتر می کند و به تو در راه رسیدن به دوست یاری می دهد. نگران از دست دادن لحظه ها نباش که خداوند بخشنده و مهربان است. تو را می بیند و صدای تو را می شنود و تو را یاری می دهد.
به او پناه جوی، از او یاری طلب و پیوسته به سوی او حرکت کن که جایگاه انسانهای طالب حقیقت بسی والاست.
آتش اشتیاق
هر گاه خود را با مشکلی روبرو دیدی، بدان که پروردگار شما را می‌آزماید. آزمایشات شما ممکن است، از احساس تنهایی، ترس، ناامیدی و راه نیافتن به خلوت دوست نشأت گرفته باشد.
بدان که برای رسیدن به وصل دوست، باید تلاش کنی ولی تلاشهایت باید با شوق و اشتیاق همراه باشد. برای شعله‌ور نگه داشتن آتش اشتیاق، همواره خود را به خدا مشغول بدار. اگر تمام لحظاتت را از یاد خداوند پر کنی، در این صورت آتش اشتیاقت شعله‌ورتر شده و تو را به پیش خواهد راند
برای زنده نگه داشتن یاد خداوند، باید او را در تمام لحظاتت جاری کنی. در همۀ اندیشه‌هایت، درهمۀ اعمالت و گفتارت.
بدان که پرهیز کردن تنها راه به یاد خدا بودن نیست. بلکه مرحلۀ اوّل است. در مرحلۀ دوّم باید بیاموزی که گفتار و رفتار و پندارت، دعوت به دوست کند تا بتواند برای تو راهی به سوی خداوند باز کند.