دعا

دعا

پروردگار ما یگانه و بی همتاست. بخشندگی وی را حد و مرزی نیست. هر آنچه اراده کند، همان خواهد شد. درخواست بندگان از پروردگار، نشانه‌ای از توجّه آنان، به ذات احدیّت است. خداوند درخواست کنندگان از درگاهش را دوست دارد و می‌داند که چنانچه بنده‌ای رو به سوی او آورد و از غیر دوست چیزی طلب نکند، منشأ حیات را جستجو کرده است.

 زیرا پروردگار یکتا در نهاد شما جاریست. او شما را تنها نمی‌گذارد، در هر نشستن و برخاستن، در هر نفس کشیدن و در هر دم حیات شما جاریست. اگر رو به سوی پروردگار کنید و از غیر خدا چیزی طلب نکنید، همانا پروردگارتان، شما را پاداش خواهد داد. پاداش شما، جواب دعاهای شماست. پروردگار شما شنوا و بیناست، درخواست شما را می‌شنود و اجابت می‌کند.

تنها خداست که از دلها آگاه است. راه می‌نماید و هدایت می‌کند و شما را به بهشت جاودانی رهنمون می‌شود.

رهایی از رنج و درد

رهایی از رنج و درد

بدان که خداوند یگانۀ بی‌همتا، هر چیز را در جایگاه معیّن خود آفریده و برای هر چیز وظیفۀ مخصوصی تعیین نموده است. 

چون انسانها را در رنج و تعب یافتی، بدان که هر انسانی با خداوند رابطۀ خاص خودش را داشته و برای انسانها امتیازی از نظر عشق و بخشندگی خداوند وجود ندارد.

پس هر کس به فراخور تواناییهایش از این عشق بهره برده و برای رهایی از رنج و درد از آن سود می‌برد. 

اگر انسانها قوانین هستی را درک می‌کردند و از نظام کلّ آفرینش آگاهی داشتند، کمتر دچار درد و رنج شده و از لحظات عمر خود برای زندگی شادمانه و توأم با عشق و حرکت به سوی خداوند سود می‌بردند. ولی ناآگاهی انسانها از قوانین هستی و نظام حاکم بر کلّ هستی، آنان را به تعب می‌افکند.

پس آنچه شما را به رنج می‌افکند، برداشتهای خود شما از زندگی و مسائل پیرامون است. اگر بیاموزید چگونه زندگی کنید و به قوانین هستی چگونه بنگرید، از رنج رهایی خواهید یافت.

جز خدا نبینید. خداوند سبحان

حدیث دوست نگویم مگربه حضرت دوست

                           که آشنا سخن آشنا نگه دارد

                                                                «حافظ»

                  جز خدا نبینید

      «همه از خدائیم، به سوی خدا می‌رویم»

کلّ هستی از خداست. آنچه در دنیای توهّمتان می‌بینید، از ذات احدیّت نشأت گرفته است. آیا چیزی جز خدا و جز از خدا می‌بینید؟ خدا آنچه هست، آنچه نیست، آنچه خواهد بود و آنچه بوده است، می‌باشد. خدا تنها حقیقت، تنها زندۀ واقعی، تنها حیات جاودان و تنها شعور حاکم بر هستی است.

جز خدا نیست. هر چه هست، خداست. جز خدا نبینید. جز خدا نپندارید و جز خدا حامی‌ای نجوئید که او ذات یگانۀ هستی است. تنها حقیقت ماندگار و تنها پدیدۀ جاودان. جز او هر چه هست، همه از اوست. با اوست. در اوست و تنها اوست که هست و غیر او هر چه هست، زندگانی از او می‌یابد که او وحدت بی‌منتهاست.

خداوند سبحان

 خداوندسبحان، رحمان و رحیم است. بخشنده و بی‌همتاست. مهربان و شکور است. بدون پرسش، بدون درجه‌بندی، تنها با عشق می‌بخشد و از بخشش خود، نه نگران می‌شود، نه کمبودی خواهد داشت. بلکه تنها می‌بخشد، چون ذات او رحمان و صفت او بخشندگی است.

پس در تبعیّت از خدای خود رحمانیّت را تمرین کنید تا به کمال و والایی دست یابید.