مأمن والا
از آنچه خداوند برایتان مهیّا کرده است، غافل نباشید.
بدانید: آنگاه که خداوند را می‌خوانید، بهترین طریق زیستن را برگزیده‌اید.
بدانید: خداوند شما را می‌آزماید، چنانچه از آزمایشات الهی سربلند بیرون آیید، گامی به سوی دوست برداشته‌اید.
بدانید: خداوند بندگان خویش را دوست دارد و از آنچه برایشان باعث رنج و سختی است، آنان را برحذر می‌دارد.
بدانید: خداوند آن هنگام که انسان را آفرید و او را خلیفةالله قرار داد، کمال رحمانیّت خویش را در هنگام آفرینش انسان به اثبات رسانید. پس بر شماست، رحمانیّت او را پاس بدارید و از آنچه شما را از دوست جدا می‌کند، دوری گزینید.
بدانید: خداوند، هنگام آزمایش بندگانش با آنان است و آنان را در پناه خویش قرار می‌دهد. پس با تکیه بر مأمن والای خویش، امتحانات را پاس بدارید و سختیها را به جان خرید و بدانید، خداوند همواره با شماست.
آنچه از این راه به دست می‌آورید، توشۀ راه خود سازید که مقصد نزدیک و خداوند مشتاق شماست.
اعجاز آفرینش انسان
اعجاب آفرینش انسان در این است که خداوند درعین بی‌نیازی و با رحمانیّت خاصّ خود، انسان را آفرید تا او را در کمال آفرینش خویش متجلّی سازد. در آفرینش انسان رازی است که گشودن آن راز تنها به مدد پروردگار و با درایت و سعی معدودی از انسانها امکانپذیراست.
اگر درخلقت انسان نظر کنی، می‌توانی به نهایت قدرت آفرینندگی خداوند پی برده و اعجاز آفرینش را دریابی. اعجاز آفرینش خداوند در وجود دوبعدی انسان است. حضور روح والای خدایی، در جسم پست خاکی و همنشینی خدا با خاک، نشانۀ کمال رحمانیّت اوست.
تجلّی آفرینش انسان در دو بعد، به دلیل نیاز خداوند به آفرینش نیست. بلکه نشانۀ بی‌همتایی و کمال اوست.
آنگاه که خداوند اراده کرد که انسان را بیافریند، او را پرتوی از وجود پرتلألؤ خویش قرار داد و با این کار تنها جنبۀ رحمانیّت خود را آشکار ساخت.