خود را بشکن
تو را چه میشود؟ کدام سدّی بین تو و خداوند قرار گرفته است؟ خود را بشکن، از خود رها شو، کدام انسانی میتواند تضمین خوشبختی تو را بنماید؟ اگر خود را با خداوند و بندگانش یگانه احساس کنی و از حصار خودخواهیها رها شوی، هرگزاندیشه و رفتار نادرست نخواهی داشت.
امتحانات را درک کن. خود را به خدا بسپار. از اندیشههای گوناگون رها شو. به انسانها عشق بورز و آنگاه پروردگارت را درک خواهی کرد. اگر همچنان در حصار تنگ خودخواهیها باقی بمانی، مسیر خود را طولانی و دشوار خواهی کرد.
از خودت رها شو. خودت را به خدا بسپار و سعی کن انسانهای دیگر را درک کرده و خود را در جایگاه آنها قرار دهی که این بهترین راه برای وصل پروردگارت است.
دعا
پروردگار ما یگانه و بی همتاست. بخشندگی وی را حد و مرزی نیست. هر آنچه اراده کند، همان خواهد شد. درخواست بندگان از پروردگار، نشانهای از توجّه آنان، به ذات احدیّت است. خداوند درخواست کنندگان از درگاهش را دوست دارد و میداند که چنانچه بندهای رو به سوی او آورد و از غیر دوست چیزی طلب نکند، منشأ حیات را جستجو کرده است.
زیرا پروردگار یکتا در نهاد شما جاریست. او شما را تنها نمیگذارد، در هر نشستن و برخاستن، در هر نفس کشیدن و در هر دم حیات شما جاریست. اگر رو به سوی پروردگار کنید و از غیر خدا چیزی طلب نکنید، همانا پروردگارتان، شما را پاداش خواهد داد. پاداش شما، جواب دعاهای شماست. پروردگار شما شنوا و بیناست، درخواست شما را میشنود و اجابت میکند.
تنها خداست که از دلها آگاه است. راه مینماید و هدایت میکند و شما را به بهشت جاودانی رهنمون میشود.