احساس گناه؟
پشیمانی و احساس گناه مربوط به دلهای ناآگاه است. انسان آگاه به آینده امیدوار است و میداند، هر لحظه، لحظۀ آفرینش است.
خانۀ خدا
خداوند در دلهای شما خانه دارد و در قلبهای شما جاریست. هرگز از خداوند جدا نبودهاید و خداوند هرگز شما را تنها رها نکرده است. اگر نیک بنگرید، خواهید دید که خداوند همواره با شماست.
در هر طپش قلب، در هر بیان احساس، در هر نگاه و هر ریزش اشک، خداوند را احساس خواهید کرد.
پس بدانید و آگاه باشید که هرگز بین شما و خداوند، جدایی نبوده است و هرگز تنها نبودهاید.
بیاموزید که حضور خداوند را در هر لحظه از زمان احساس کرده و با یاد و نام خداوند لحظهها را گرامی دارید.
اکنون عشق چه می کند؟
چون به درون خود بنگریم، در درون خود تضادهای زیادی را میبینیم، تضادهایی که ناشی از پذیرفتن یک سری چهارچوبها و مقیّد شدن به آنهاست.
چنانکه بیاموزی همواره رها از قید و بندها و آنچه تو را در خود اسیر میکند، راه عشق را برگزینی، بهترین طریق زیستن را برگزیدهای، هنگامی که عملی را میخواهی انجام دهی یا تصمیمی بگیری، فکر نکن چه چیز خوب و چه چیز بد است، کدامیک برایت چه پیامدی دارد و از هر مطلبی، قرار است، چه چیزی به دست بیاوری، بلکه تنها بگو: اکنون عشق چه میکند؟ و سپس بتدریج میآموزی، همواره در زندگی راه عشق را برگزینی.
نیاز به وقفه و چهارچوبشکنی وجود ندارد.از همین لحظه میتوانی برای همۀ رابطههایت، اعمالت، نیّاتت و عباداتت، از این راهکرد استفاده کنی.
اکنون عشق چه میکند؟ در نهانگاه قلبت جستجو کن. در نهانیترین زوایای درونت عشق را بیاب و ببین که عشق برایت چه تصمیمی میگیرد و سپس تنها با عشق و به نیّت عشق و به هوای عشق به پیش برو.
هنگامی که درمعرض آزمونی قرار میگیری، این آزمون میتواند برای تو نتایجی داشته باشد. اگر خود را رها کرده و بدون مقیّد شدن به بایدها و نبایدها، تنها به رضای پروردگار بیندیشی، البتّه از آزمون سربلند بیرون خواهی آمد. ولی اگر بخواهی تنها در چهارچوبها، با احساس قید و بند عمل کنی، آنطور که شایسته است، نخواهی توانست مسائل را حل کرده و از آن پلی برای وصل دوست بسازی. هنگامی که بر سر دوراهی قرار میگیری، بدان راه عاشقانه زیستن، بهترین راه وصل دوست است.
جلوۀ نور حق
رهروی به آن نیست که خود را تا پای جان آزار دهید. بلکه رهروی به پیوسته و آهسته راه پیمودن است. خداوند همواره منتظر و مشتاق بندگان مخلص خویش بوده است. ولی بدان که خداوند به آزار رساندن شما نیازی ندارد.
برای خوب بودن و خوب رفتار کردن، نباید خود را از همۀ مواهب محروم نمائید. بلکه کافی است که خود را به خدا سپارید. از خدا مدد طلبید. با عشق و یگانگی به انسانها بنگرید و خود را از آنها جدا نپندارید.
آنچه شما را آزار میدهد، در اصل توهّم جدایی است. درتوهّم جدایی خود را بالاتر یا پایینتر میپندارید و بر اساس آن رفتار میکنید.
بدانید: همۀ بندگان خداوند جلوهای از نور حق بوده، پس با جلوههای پروردگار با عشق و احساس اتّحاد و یگانگی رفتار کنید.
برای انجام این عمل، هنگامی که در برابر انسانی قرار میگیری، کاملآ فراموش کن که موقعیت اجتماعی، مالی یا نسبت خانوادگی شما چیست. بلکه تنها به انسانها به عنوان جلوهای از حق و نمادی از خداوند بنگر و با آنها احساس همدلی و همراهی نموده و برای آنها چون دوستی دلسوز و تکیهگاهی مطمئن باش تا خداوند تو را از رحمت خویش پاداش داده و در سیر الیالله موفق و رستگار باشی.
بهترین تصمیم
آنگاه که هنگام تصمیم گرفتن فرامیرسد، زمانی که بر سر دوراهیای، انتخاب راه صحیح برایتان مشکل میشود و زمانی که نمیدانید بهترین تصمیم کدام است، آنچه شما را رهنمون میشود، این است که به ندای احساستان گوش فراداده و پروردگارتان را از صمیم قلب بخوانید.
بدانید: هر که به پروردگار رو آورد و تنها رضای او را بجوید، بیشک بهترین طریق زیستن را برگزیده است.
سؤال این است:چه کنیم تا بهترین تصمیم را اتّخاذ کنیم؟ بدانید: بهترین تصمیم و بهترین انتخاب در شرایط مکانی و زمانی خاصّی صورت میگیرد که در شرایط دیگری نمیتواند بهترین تصمیم باشد.
در هر شرایط و هر پیشامدی به پروردگار رو آورید و رضای او را جستجو کنید و بدانید، منزلگاه ابدی شما، در جوار رحمت دوست قرار گرفتن است. پس لحظهها را پاس بدارید و تنها رضای او را طلب کنید که این بهترین طریق زیستن است.
ترازوی عشق
عشق را اندازهای و پیمانهای نیست. چون عشق را با وجود خویش و قلب خویش احساس میکنید، احساستان شما را از نزدیکی به پروردگارتان خبر میدهد. چگونه میخواهید عشق را با ترازوی میزان اشک و آهتان بسنجید. هرگز چنین نیست. عشق را با قلبتان و با ایمانتان محک بزنید.
چون میآموزید که چگونه به پروردگارتان نزدیک شده و هر لحظه را با یاد خداوند سپری کنید، برای شما پیشرفت محسوب شده و به پروردگارتان نزدیک میشوید.
هرگزعشق را با معیارهای زمینی نسنجید که این میزان اشتباه بوده و شما را به وادی شک و دودلی میاندازد.