خواب خوش
آنچه ما انسانها بدان نیازمندیم، بیدار شدن از خواب دنیازدگی و گشودن چشم بصیرت است. پس آنچه ما را می‌تواند بیدار کرده و خواب خوش ناپایدار را از چشمان ما برباید، تکانهای شدید و عتاب توأم با دعوت است.
خداوند هر که را بخواهد به خویش فرا‌می‌خواند و برای او دعوت انسانها همیشگی بوده است.
دلتنگم
آیا برای وصل با خدا دلتنگی؟
دلتنگ مباش. خدا با توست. کنار تو. در هوای تنفّسی تو. نفس بکش! خدا را احساس نمی‌کنی؟
در نگاه تو. به آینه نگاه کن! عشق را در چشمانت نمی‌بینی؟ به آسمان نگاه کن! به زمین. به ستارگان . به درختان . به گلها. به هر چیزی که در اطراف توست. همه چیز رنگ و بویی از خدا دارد.
چرا دلتنگی؟ خدا را صدا کن! او سمیع و بیناست. هر لحظه در کنار تو و آمادۀ شنیدن صدای تو.
ندایش را نمی‌شنوی؟ او در غمی که در قلبت احساس می‌کنی، در اشکی که از چشمانت سرازیر است، در عشقی که وجودت را لبریز کرده ، هست.
خدا را صدا کن ! هر بار که صدایش می‌کنی، گوش فراده، به ندای قلبت گوش فراده، آرام باش، او حتّی در دلتنگی تو هست!
به آسمان نگاه کن! آیا در ابرهای زیبا، او را می‌بینی؟ در آبی آسمان. در تنوّع رنگ آسمان. شکوه عشق را در قلبت احساس می‌کنی؟
به هر کجا که بنگری، خدا را با همۀ زیباییها و شکوه می‌بینی.
اگر باچشم دل بنگری، هرگز دلتنگ خدا نخواهی بود. خداوند در همۀ لحظات و همۀ مکانها حضور دارد. تنها کافیست که با چشم بصیرت بنگری تا حضور مبارکش را در هر جایی احساس کنی.
خداوند هرگز بندگانش را تنها نمی‌گذارد و شما را با آغوش باز می‌پذیرد.