فراسو
انسانها را به دیدۀ جلوه‌ای از پروردگار نگریستن، تنها به اندیشۀ آن و گفتار آن میسّر نمی‌شود، برای انجام این کار باید به فراسو بنگری. به هر چیزی به فراسوی آن نگاه کن. به اتّفاقات، انسانها، تصاویر. در فراسوی بعد زمان و مکان و فراسوی ظاهر مادّی هر چیز، حقیقت عمیقی نهفته است.
به حقایق بنگر. برای پی بردن به حقیقت هر چیزی آن را در دو بعد بببین. بعد ظاهر و بعد باطن. برای دیدن بعد باطن، خودت را جای هر کسی قرار بده و با این کار، روح خدایی و حقیقت آن فرد را احساس کن.