منشأ خیرات
انسانها دو دسته‌اند: دسته‌ای که چون آنها را تعبی در‌رسد، به خدای خود پناه برده و از او مدد می‌جویند و هر کاری را به حول و قوّۀ الهی به انجام می‌رسانند.
دستۀ دوّم، کسانی هستند که در هنگام مصائب و مشکلات، خدا را فراموش کرده و به ناسپاسی می‌افتند. آنها در هنگام مشکلات از در انکار و ناسپاسی وارد شده و با خدا به مجادله می‌افتند و کوتاهی‌های خودشان را از ناحیۀ خداوند می‌پندارند.
پس چون تو را تعبی در‌رسد، به خدا پناه ببر و از او مدد جوی و تنها خداوند را منشأ همۀ خیرات و برکات بدان.
بدان و آگاه باش که خداوند هر که را اراده کند، راه می‌نماید و بندگانش را حمایت می‌کند. پس به هنگام مشکلات، از او مدد جوی و بدان که چون حلّ مشکل خود را به خدا می‌‌سپاری، خداوند به بهترین طریق ممکن راهنمای تو خواهد بود.