دروازۀ سعادت جاودانی

خداوند،  تو را هدایت می کند به سوی راهی که در آن بازگشت وجود ندارد. به یاد داشته باش زندگی بدون مرگ، همانا مردن تدریجی است. برای شناختن مرگ باید رو به سوی خدا کنی وبدانی که بزودی در جوار حق خواهی بود. هر چه به مرگ نزدیکتر می شوی، زندگی باید برایت ساده و بدون هیچ دلبستگی باشد. در نهاد انسان ترس از مرگ نهفته است ولی انسان باید بداند که مرگ، راه ورود به زندگی سعادتمندانه است.

 برای شناختن مرگ کافی است که زندگی را درست بشناسی، زندگی سرابی است گذرا. خداوند، تو را در قفس تن نگه داشته است تا آزمونی باشد برای تو.

دنیابازیچه است. اگر به دنیا، به چشم بازیچه ای نگاه کنی و درک کنی که هر چه به آن دلبسته شوی ماندگار نیست و اگر بدانی که هر چیز در دنیا تنها وسیله آزمون توست، آنگاه سعی خواهی کرد از این آزمون سر بلند بیرون آیی. دلبستگیهایت را کم کنی و تنها به پروردگارت عشق بورزی.

بدان  و آگاه باش: خداوند، مرگ را دروازۀ سعادت جاودانی قرار داد. رهایی از قفس تن تو را قادر به پرواز عاشقانه ات به منتهای جاودانگی می کند. مرگ را در آغوش بگیر! همچون مادری که دلتنگ فرزند گم شده اش می باشد.

مرگ خوشبختی واقعی است. اگر ما انسانها می دانستیم که با مرگ فارغ از دلبستگیها، به چه سعادتی دست می یابیم، در زندگی زبون و حقیر رفتار نمی کردیم، خود را به خدا می سپردیم و شهامت رویارویی با مرگ را داشتیم.

انسان هرگز نتوانسته است سراب زندگی را درک کند به جز انسانهای خداگونه که سعادت حقیقی را دریافتند و به استقبال مرگ شتافتند.

اگر میخواهی مرگ را با قلب خود درک کنی، کافیست به زندگی چون سراب بنگری، تنها سراب. رنگارنگ و غیر واقعی. نگاهت را تغییر ده. بگذار نگاهت به زندگی، چون نگاه عارفان باشد. کسانی که به درک حقیقت رسیده اند، هرگز از مرگ نهراسیده اند.

 اینک زندگی جاودان در انتظار توست، تو را فرا می خواند و نوید سعادت جاودانی میدهد. بشتاب به سوی آزادگی که خداوند همواره یار عاشقان است. خداوند جان می بخشد و می میراند،پس مردن عاشقانه را انتخاب کن که عشق، تنها راه سعادت است. 91