آنگاه که ....
آنگاه که ناقوسها بر فراز برجها به صدا درمی‌آیند، آنگاه که زنگها نواخته می‌شوند، آنگاه که اشک مادران به شوق دیدار فرزند روان می‌شود و آنگاه که نفسها به آنچه از پیش فرستاده‌اند، آگاه می‌شوند.
بدانید: شما را جز پروردگارتان پناهی نیست، بازیچه‌هایی که برای خود ساخته‌اید و بدانها مشغولید، روزمرّگیهایتان، دلبستگیهایتان، همگی چون زنجیری شما را در بند کشیده‌اند و شما را چون بندیان از آنها گریزی نیست.
بدانید: آنگاه که به اصل خود بازگردید، شما را بدانها نیازی نیست و تنها ملجأ شما، مبدأ آفرینش است.
بدانید: رهسپار شدن، خود، جزئی از راه است. آنگاه که توشه برمی‌گیرید و قصد مقصد اصلی خود می‌کنید، گام اوّل را برداشته‌اید و آنگاه، اوست، که هدایت کننده است و شما را، راهنما خواهد بود.
نیّتها
انسانها در مسیر رسیدن به خواسته‌های دنیایییشان، گاهی عبادات و نیایشها را دستمایۀ خود قرار داده و از آنان چون پلی برای منیّتها و خواهشهای نفس استفاده می‌کنند.
بدانید و آگاه باشید که خداوند به قلبهای شما می‌نگرد و اعمال شما را تنها با نیّات شما می‌سنجد. پس هر چه انجام دهید، اگر با نیّت نزدیک شدن به خدا و وصل اوست، برای شما فضیلت محسوب شده و شما را به هدفتان نزدیک می‌سازد و اگر برای نیّتهای دنیاییتان، به همان اندازه پاداش خواهید گرفت. 255
حج
حج، نیایشی است به درگاه ذات باریتعالی. هنگامی که حج می‌گزارید، خود را به خداوند نزدیکتر احساس کرده و او را مرکز پرستش قرار می‌دهید.
بدانید و آگاه باشید: هنگامی که فرمان خداوند براین قرار گرفت که کعبه را قبله ساخته و محل سجده‌گاه قرار دهید، شما را فرمان به وحدت و یکپارچگی و دیدگاه متّحد خداپرستانه داد و از آن رو شما را فرمان به هم‌سویی و اتّحاد در مناسک حج می‌دهد تا بیاموزید که همگی شما تن واحده بوده که از پروردگارتان جدا شده و در نهایت به او خواهید پیوست.
در تجربۀ وحدت است که می‌توانید یکدیگر را درک نموده و برای همدیگر چون مرهمی بر زخمهایتان باشید. بیاموزید که تنها در سایۀ وحدت و یکپارچگی است که خدایتان را درمی‌یابید و به او خواهید پیوست. 254