عدالت و زن و مرد
آیا در خلقت زن و مرد عدالت وجود دارد؟
خداوند عادل و مهربان است. زن و مرد هر دو تجلّی خلقت خداوند هستند. به هر کدام تواناییهای ویژه‌ای داده شده، تا بتوانند نقشی را در هستی ایفا کنند.
اگر از دیدگاه یکسان بودن به این پدیده بنگریم، آنگاه تساوی در مورد زن و مرد نادرست خواهد بود. زیرا مساوی بودن به معنی این است که از هر جهت، چه از نظر نیازها و چه از نظر احساسات و تواناییها ، کاملا تطابق وجود داشته باشد.
ولی زن و مرد یکسان آفریده نشده‌اند، بلکه بین خواسته ها و ادراکات آن تعادل وجود دارد. آنان کامل کنندۀ یکدیگرند. به گونه ا‌ی آفریده شده‌اند که کمبود های یکدیگر را بپوشانند و در جهت تعالی یکدیگر ، کامل کنندۀ هم باشند.
اختلاف بین زن و مرد از آنجا ناشی می‌شود که زنها با ظرافت و احساسات رقیق خود جبران تحکّم و خشونت مرد را بنمایند و برای فرزندان خود کامل کنندۀ یکدیگر باشند.
قوانین اجتماعی باید به گونه‌ای تنظیم شود که خصوصیّات فردی هر گونه را در نظر بگیرد و با توجّه به نوع افکار، احساسات و تعالیمی که هر فرد داشته است بتواند حقوق وی را تأدیه کند.
صدای خدا
تا جایی که به شنیدن مربوط می‌شود، خداوند همیشه شنوا و بیناست ولی شما انسانها از شنیدن بازمانده‌اید. گوش وهوش خود را به روی جهان هستی بسته‌اید. در ناشنوایی کامل به سر می‌برید. تا بدان حد که هیچ صدایی، حتّی صدای خدا را نمی‌شنوید و از این ناشنوایی لذّت می‌برید و خود را بی‌نیاز از هدایت و بی‌نیاز از شنیدن می‌پندارید.
اکنون زمان برخاستن است. گامی به اندازۀ نیاز بشریت، برای دست یافتن به ذات یگانۀ هستی، با او یکی شدن، در او حل شدن و رها شدن.
برای برداشتن این گام، خود را آماده کنید، از منیّتها رها شوید. از جنگها و خشونتها دست بردارید. با عشق زندگی کنید. آزادگی بیاموزید و همواره خود را تسلیم امر خداوند نمائید که این برای شما بهتر است، اگر می‌دانستید.