عدالت و زن و مرد
آیا در خلقت زن و مرد عدالت وجود دارد؟
خداوند عادل و مهربان است. زن و مرد هر دو تجلّی خلقت خداوند هستند. به هر کدام تواناییهای ویژه‌ای داده شده، تا بتوانند نقشی را در هستی ایفا کنند.
اگر از دیدگاه یکسان بودن به این پدیده بنگریم، آنگاه تساوی در مورد زن و مرد نادرست خواهد بود. زیرا مساوی بودن به معنی این است که از هر جهت، چه از نظر نیازها و چه از نظر احساسات و تواناییها ، کاملا تطابق وجود داشته باشد.
ولی زن و مرد یکسان آفریده نشده‌اند، بلکه بین خواسته ها و ادراکات آن تعادل وجود دارد. آنان کامل کنندۀ یکدیگرند. به گونه ا‌ی آفریده شده‌اند که کمبود های یکدیگر را بپوشانند و در جهت تعالی یکدیگر ، کامل کنندۀ هم باشند.
اختلاف بین زن و مرد از آنجا ناشی می‌شود که زنها با ظرافت و احساسات رقیق خود جبران تحکّم و خشونت مرد را بنمایند و برای فرزندان خود کامل کنندۀ یکدیگر باشند.
قوانین اجتماعی باید به گونه‌ای تنظیم شود که خصوصیّات فردی هر گونه را در نظر بگیرد و با توجّه به نوع افکار، احساسات و تعالیمی که هر فرد داشته است بتواند حقوق وی را تأدیه کند.
چرا
الرّجال قوّامون علی النّساء؟
مردها بر پای دارندۀ زنها هستند. زیرا زنان در بسیاری از موارد نیاز به حمایت و پشتیبانی از طرف مردها دارند. لطافت زن طوری است که در بسیاری از موارد بایستی از طرف مرد مورد حمایت قرار گیرد و این حمایت بایستی بدون چشمداشت از طرف مرد صورت گیرد.
اگر زن و مرد یکسان بودند، نیاز به حمایت از طرف هیچکدام آنها نبود ولی نیروی بدنی و ظرافت زن وی را نیازمند حمایت و همدلی از طرف مرد می‌نماید، پس بایستی این همدلی از طرف مردان برای همسرانشان صورت گیرد و در جهت یاری رساندن به آنان آماده باشند.