کدام راه؟
بدان: خداوند بندگانش را آزاد گذاشته و آنها در انتخاب راه خویش مختارند. هر انسانی می‌تواند از هر راهی که مایل بود به خداوند نزدیک شود.
بدان که طبیعت هر انسانی، گرایشات خاصّ خودش را دارد و هیچ کس نمی‌تواند برای دیگری تعیین راه کند. تنها می‌توانید به یکدیگر کمک کرده و دیگران را از بیراهه نجات دهید.
تضادهای انسانها با باورهایشان، گاهی باعث رشد آنها شده و به پیشرفت آنها کمک می‌کند. پس بیاموزید، همواره برای جایگاه هر انسانی در پیشگاه خداوند ارزش قائل شده و همواره رضای پروردگار را در نظر بگیرید و برای یاری رساندن به انسانها، آنها را مورد آزار و بی‌حرمتی قرار ندهید.
سلام
مفهوم سلام در نماز چیست؟
سلام بر محمّد، سپاس از خداوندی است که او را واسطۀ هدایت تو قرار داد.
سلام بر بندگان شایسته، تو را به آنها نزدیک می‌کند.
و السّلام علیکم، سلام بر کلّ کائنات است. سلام بر تمام مخلوقات خداوند و آنچه در هستی موجود است. سلام، سلامی است به کلّ آفرینش، برای یکی شدن با هستی.
طریق عشق
بدان و آگاه باش: آنگاه که خود را به خدا می‌سپاری، یعنی کلیّۀ امور خود را به خدا واگذارده و خود تسلیم امر پروردگار خواهی بود. بدان در طریق عشق، تنها گذشت و بخشش، تو را به خداوند نزدیک می‌کند.
هر‌آنچه در توان داری، ببخش. این بخشش، تنها شامل دارائی و انفاق نیست بلکه خشمها، رنجشها، کدورتها و احساس مورد ستم واقع شدنها، باید برایت حل شده باشد. باید وقتی موردی برای دلخوری پیش می‌آید، خوشحال باشی. زیرا بهانه‌ای برای بخشش و برای نزدیک شدن به پروردگارت، پیش آمده است.
پس بدان به طور یقین، با بخشش هر روزه به او نزدیکتر می‌شوی. بهتر است که همواره به دنبال دلیلی برای بخشش و بهانه‌ای برای گذشت باشی.
دنیای فانی
همچنانکه خود را به خدا می‌سپارید و از خداوند مدد می‌طلبید، بدانید و آگاه باشید: برخورداری از نعمات پروردگار، برای رسیدن به زندگی مطلوب، البتّه می‌تواند برای شما مفید بوده و شما را به آسایش و رفاه نزدیک کند.
ولی بدانید: زندگانی دنیا فانی و کوتاه است و شما را منزلگاه ابدی در جوار رحمت دوست خواهد بود.
بدانید: خداوند برای شما جایگاهی بسیار والا و زندگانی‌ای به مراتب پربارتر مهیّا نموده است.
پس خود را برای آنچه شما را بدان وعده می‌نماید، آماده نموده و از غرق شدن در دنیا بپرهیزید که این برای شما بهتر است.
شادی، مهمان خانۀ دلها
خداوند تو را می‌آزماید. پس بیاموز، همواره، در آزمایشات الهی، عشق را سرلوحۀ عمل خود قرار دهی. با عشق زیستن، یعنی هر کاری را عاشقانه، تنها به هدف رضای دوست انجام دادن.
برای جلب رضایت پروردگار، به یاد داشته باش: خداوند بندگان خویش را دوست دارد و ستم بر آنان را روا نمی‌دارد.
ولی بدان: رضایت پروردگار در شاد کردن بندگانش است. پس بیاموز: همواره شادی را مهمان خانۀ دلها کرده و با بخشش و گذشت و بذل محبّت و عشق، ایثارگرانه، رضایت دوست را طلب کنی.
سنگلاخ
انسانها در لحظاتی خدا را به فراموشی سپرده و دردنیایشان غرق می‌شوند. آنها که برایشان راهی به سوی پروردگار گشوده نشده و همچنان در منیّتهایشان غرق هستند، نمی‌توانند راه را از بیراهه بازشناسند و امیدی به وصل پروردگارشان ندارند.
بدانید: خداوند شما را می‌آزماید و آنها که بر صراط مستقیم پایدار مانده‌اند، البتّه اولی‌ترند. بدانید: راه کمال پرفراز و نشیب بوده و پر از سنگلاخ و پیچ و خم است. پس بر پایداری شما فضیلتی است که شما را به سرمنزل مقصود رسانده و از لذّت کمال بهره‌مند می‌سازد.رایگان دانلود نرم افزار فارسی شعر غزل سخت افزار
خداوند رحیم
بدان که پروردگار به اعمال شما از دریچۀ نیّات شما می‌نگرد و شما را به واسطۀ نیّتهای پاکتان مؤاخذه نخواهد کرد.
بدانید: خداوند هرگز شما را با سختگیری و انتظارات خارج از توان شما نیازرده است. بلکه خداوند مهربان و رحیم است و شما را در حد توان می‌آزماید. پس بر آزمایش پروردگار صبور و شاکر باشید و دلهایتان را با نیّتهای پاک، انبوه سازید.
حادثۀ سهمگین
خداوند انسانها را آزاد آفریده و هر انسانی در هر موقعیتی، هر رفتاری و هر واکنشی، از خود نشان دهد، در واقع خویشتن خویش را به اثبات رسانده است. پس برای هر عمل و هر واکنشی، نباید خود را ملامت کرده و دچار عذاب و ناراحتی باشی.
ولی بدان: خداوند انسانها را می‌آزماید، آنها که بر آزمایشات او صبور و شکیبا باشند، البتّه به خداوند نزدیکترند. بدان که آزمایشات می‌تواند از گفتاری کوچک تا حادثه‌ای سهمگین باشد. ولی واکنش شما در هر آزمایش، نشانه‌ای از تمامیّت وجود شماست.
پس در هنگام آزمایشات، بکوشید که صبور و شکیبا بوده و همواره خدا را مدّنظر داشته باشید. آنچه آزمایش توست، آزمایش دیگران نیز می‌تواند باشد ولی چنانچه قصد نزدیک شدن به پروردگار را داشته و هدف رهروی داشته باشی، البتّه باید واکنشهایت نیز متفاوت بوده و چون انسانی راستین با مسائل برخورد نمائی و در هر رابطه و کلامی، تنها به رضای دوست بیندیشی.
رضایت پروردگار، در رضایت بندگان اوست و شما را از شکیبایی‌تان نصیبی از رحمت پروردگار است.
قنوت
ذکر ربّنا چون بر تو آید، خداوند را یاد می‌کنی و چون او را تسبیح کنی و از هر پیرایه‌ای منزّه بدانی، براستی دروازه‌ای از بهشت را به روی خود گشوده‌ای. چون خداوند را تسبیح گویی و او را با ذکر سبحان یاد کنی، می‌آموزی که پروردگارت از هر‌آنچه که شما او را وصف می‌کنید، پاک و پیراسته است. و چون خداوند را بدون پیرایه بشناسید، در مقام خلیفة‌الّلهی، خود نیز از هر گونه توصیفی مبرّا بوده و در کل حل خواهید شد.
با تسبیح ربّ جلیل می‌آموزید، خداوندی را بستائید که با تصوّرات و آموخته‌های شما، از پروردگار بیگانه بوده و برای ذات احدیّت، مقام یکتایی و بی‌همتایی قائل می‌شوید.
چون خدا را می‌ستائید و با نامهایش او را می‌خوانید، اصوات ستایش شما در کلّ کائنات، منعکس شده، جهانها را درنوردیده، بعد لامکان و لازمان را طی کرده و سرانجام به خود شما بازگشت نموده ، وجود شما را جلا داده و قلبتان را به تجلّی ذات حق، متجلّی خواهد ساخت.
پس آنچه شما را به خدا نزدیک می‌کند، خلوص نیّت ، میل باطنی به ستایش او و ذکر قلبی شماست که راهی به سوی او گشوده و سرانجام خدا را درخواهید یافت.
جام نوشین وصل
آنچه انسانها را از یکدیگر جدا نموده و آنها را در وادی بی‌خبری می‌افکند، جدایی از منشأ حیات است. اگر انسانها بیاموزند، با منشأ اصلی خود، که همانا ذات یگانۀ هستی است، ارتباط برقرار کرده و به او بپیوندند، بی‌شک به جاودانگی دست خواهند یافت.
در محضر دوست می‌آموزید: چگونه به یکدیگر عشق ورزیده، خود را از هم بیگانه ندانسته و باهم اتّصالی حقیقی و جاودانه خواهید داشت.
می‌آموزید: در وحدت و یکپارچگی با جان جانان پیوندی همیشگی خواهید داشت.
می‌آموزید: بهره‌مندی از وصال دوست، مستلزم آن است که خود را از خود رها کرده، در رهایی و آزادگی، بی‌آنکه هجران را تجربه کنید، جام نوشین وصل را بنوشید.
می‌آموزید: هنگامی با ذات مقدّس احدیّت یکی می‌شوید که مرزی را بین خود و دیگر انسانها و حتی مرزی بین خود و دیگر اجزاء هستی، نبینید. در آن صورت خواهید توانست، آن ذات مقدّس را دریافته و با او یکی شوید.
موهومات
انسانها درناملایمات و سختیها خدا را به فراموشی و دل به موهومات و افسانه‌ها بسته و مسائل را به طریق صحیح حل نمی‌کنند.
بیاموزید: هنگامی که در مسئله‌ای مورد آزمون قرار می‌گیرید، تنها با توسّل به ذات احدیّت و مدد طلبیدن از او مسائل را حل نموده و دل به خدا ببندید.
زمان
به یاد داشته باشید، بزرگترین سرمایۀ شما، عمر شماست که بهتر است از تمامی آن برای کمال و رسیدن به پروردگارتان بهره برید. حتّی خواب و خورد و خوراک و کارهای روزمرّه‌تان را به یاد و نام پروردگارانجام دهید. اینسان خواهید توانست بهترین استفاده را از زمان برده و برای متعالی شدن بکوشید.
در تنظیم وقت به یاد داشته باشید، زمانتان را هدر ندهید و زمانهای استراحت را نیز به یاد پروردگار باشید و با قلب خود به پروردگارتان نزدیک شوید. هر گاه زمانی را هدر دادید، برای آن تأسّف نخورید، بلکه بکوشید از زمان باقیمانده، نهایت استفاده را برده و از آن راهی برای نزدیک شدن به خداوند بیابید و هر گاه راهی را یافتید، برای آن زمان صرف کنید و تنها به متعالی شدن بیندیشید که این برای شما بهتر است، اگر می‌دانستید.
مطیع امر خدا
آنچه را که مقدّر شماست، برای شما از پیش فرستاده شده است. بدانید و آگاه باشید که هر گاه پروردگارتان شما را فراخواند، بی چون و چرا مطیع امر خداوند بوده و تنها تسلیم پروردگار باشید که این برای شما بهتر است.
آنچه را که مانع بین شما و خداوند است، تنها به همّت شما و ارادۀ خداوند قابل برطرف کردن است. پس بکوشید، موانع را از میان برداشته و پروردگارتان را دریابید که خداوند همواره مشتاق بندگان خویش است، اگر می‌دانستید.
چرا دوری؟
بدانید: خداوند یکتای بی‌همتا، همواره در کنار شماست. این شمائید که گاه زنگار بر دلهایتان می‌نشیند، قلبتان کدر می‌شود و حضور مقدّسش را درک نمی‌کنید.
چه چیز زنگار بر قلبتان می نشاند؟ آنگاه که زبان به ناراستی می‌گشایید و عدّه‌ای را از خودتان ناامید می‌کنید. هنگامی که دلی را می‌شکنید، وقتی که انسانی را در غم فرو می‌برید، بین خود و خداوند جدایی انداخته و برای برگشتن به جای قبل باید تلاش بسیار کنید.
اشک نیمه شبان
اشکی که نیمه شبان بر بالین مادری می‌ریزد، عشقی که هر از گاهی نثار قدوم فرزندی می‌شود، دیده‌ای که به در برای وصل دوست دوخته می‌شود، همه نشانه‌ای از عشق میان مادر و فرزندی است. آن را گرامی بدارید. به آن احترام بگذارید و حرمت آن را حفظ کنید.
بدانید: آنگاه که خداوند بندگانش را در حال نثار عشق به یکدیگر می‌نگرد، حتّی اگر برای نیّات دنیایی‌شان باشد، برای خداوند لحظه‌ای سرور‌آفرین و شادی‌آور است.