ارمغان
هنگامی که خود را به خدا می‌سپارید، به یاد داشته باشید، دوستی با پروردگار مستلزم طیّ طریق هدایت است.
بدانید و آگاه باشید: چون آهنگ دوستی با پروردگار را می‌کنید، در واقع از غیر دوست بریده و تنها به او متوسّل می‌شوید.
بدانید: چون پروردگار شما را به خود فرامی‌خواند، در واقع شما را به خانۀ اصلی‌تان دعوت کرده و بهترین حیات را برای شما خواهان است.
بدانید: خداوند هرگز شما را تنها نمی‌گذارد، اگر چه گاهی شما از او غافل می‌مانید.
بدانید: خداوند بندگان خویش را دوست دارد و برای آنها بهترین حیات را خواستار است.
بدانید: منزلگاه ابدی شما، زندگی جاوید شماست که در انتظار شما به سر می‌برد.
بدانید: شما را به جز پروردگار پناهی نیست و بهترین توسّل شما، توسّل به ذات اقدس احدیّت است.
بدانید: خداوند، هنگامی که شما را حیات جاودانه بخشید، در واقع قسمتی از وجود مبارک خویش را به شما هدیه نموده و برای شما برکت و جاودانگی به ارمغان آورد.
بدانید: قدر و منزلت شما را کسی جز ذات خداوندی نمی‌داند و تنها اوست که به کنه واقعی شما آگاه است. پس قدر خویش را دانسته و از منزلت خود غافل نمانید که این برای شما بهتر است، اگر می‌دانستید.
واژه
کدام واژه می‌تواند بیانگر بزرگی پروردگارت باشد؟ در واژه‌ها جستجو نکن. پروردگار را در قلبت بیاب!
بی‌آنکه نامی از پروردگارت برده باشی، می‌توانی تمام لحظاتت را با یاد خداوند سپری کنی. برای جاری شدن خداوند در لحظاتت نیازی به ذکر نامش نداری. نام خداوند برای تو می‌تواند یادآور باشد ولی به تنهایی کافی نیست . مهم این است که در قلبت یاد مقدّس او را گرامی داشته و لحظاتت را با یاد او پر کنی.
بیاموز که از واژه‌ها بیرون رفته و خدا را در قلبت جستجو کنی. استفاده از واژه‌ها، البتّه می‌تواند برای تو سودمند باشد، به شرط اینکه با یاد او توأم و بلکه یاد او بر نام او تقدّم داشته باشد.
تنها در این صورت است که می‌توانی او را درک کرده و حضور او را گرامی بداری وگرنه تکرار نام، بدون حضور برایت بی‌فایده بوده ومثمر ثمر نخواهد بود.
بیاموزید، خدا را با حضور قلب در لحظاتتان جاری سازید که این برای شما سودمند بوده و نتایج شگفتی به بار خواهد آورد.
بعد خدایی
همچنانکه خود را به خدا می‌سپارید، به یاد داشته باشید، خداوند امتحانات را به جهت ارتقاء و پیشرفت شما برایتان تدارک می‌بیند. چگونه انتظار نزدیک شدن به پروردگارتان را دارید، حال آنکه در روزمرّگیها، خودخواهیها و هوای نفس غرقه‌اید؟ چرا به خدا توسّل نمی‌جوئید؟
خود را به خدا سپارید. هر چه برایتان پیش می‌آید، نفس را رها کرده و خود را به خدا سپارید و بدانید که خداوند آنان را که به او پناه می‌جویند، حامی و پشتیبان است. در هنگام توسّل به خداوند به یاد داشته باشید که چون کار خود را به خدا وامی‌گذارید، از هر چه منیّت و خودخواهی دوری می‌گزینید و به جای هوای نفس، خدا را بر مسند قضاوت می‌نشانید.
آنگاه درهای رحمت الهی به روی شما باز شده و البتّه پیشرفت معنوی شما تسریع خواهد شد. اگر از نفس خود به ستوه آمده‌اید، بیاد داشته باشید، تنها خود شما می‌توانید، با تمرین و ممارست بر آن غلبه کرده و بعد معنوی و خدایی‌تان را پرورش دهید. که خداوند هر که را به او رو کند، هدایت خواهد کرد.
خلیفة الله
زندگانی دنیا شما را نفریبد. به یاد داشته باشید که شما به جهت خلیفة‌الّلهی آفریده شده‌اید و وظیفۀ سنگین سیر در طریق الی‌الله را دارید.
پس خود را به دنیا مشغول ندارید و برای خود بازیچه‌های دنیایی را اصل قرار نداده و راهی به سوی پروردگار خویش بیابید، که این برای شما بهتر است.
نعمات بیکران
انسانها هنگامی که در تنگناها قرار می‌گیرند، به خدا رو آورده و از او مدد می‌طلبند.
بدانید: بهتر آن است، همواره به یاد خدا باشید و در تمام حالات تنها او را مدّ نظر داشته باشید.
بدانید: روزمرّگیها، شما را از یاد خدا غافل کرده و شما را در خود غرق نموده است.
بدانید: آنسان که شایسته است، ارتباط مناسبی با خداوند برقرار نکرده و او را ستایش نمی‌کنید.
بدانید: خداوند هرگز شما را تنها نگذاشته است ولی شما آنطور که شایسته است، حقّ پروردگار را به جا نیاورده و از او برای نعمات بیکرانش سپاسگزاری نمی‌نمائید.
بدانید: خداوند شما را حمایت نموده و در پناه خویش قرار داده است، پس بر لطف و مرحمت او سپاسگزار باشید و از رحمت حق غافل نباشید، که این برای شما بهتر است، اگر می‌دانستید.
قرآن
بدان و آگاه باش: انسانها برای هدایت به سوی پروردگارشان، همواره به راهنمایی از سوی خداوند نیاز داشته‌اند. این هادیان برگزیدگان خداوند از بین امّتها بوده‌اند.
آنها طریق هدایت را از پروردگار فراگرفته و آن را به سایر انسانها انتقال داده‌اند. برخی از آنها با کتاب و بسیاری دیگر تنها از طریق گفتار و رفتار به امر هدایت مشغول بوده‌اند. دستورات خداوند برای همۀ انسانها، در همۀ زمانها و همۀ مکانها، قابل بسط و قابل استفاده است.
خداوند هرگز محدود به زمان و مکان نبوده و بنابر این کلام پروردگار نیز تنها برای یک زمان خاص نمی‌باشد. بلکه خداوند همواره همۀ انسانها را مورد خطاب قرار می‌دهد و آنها را به سوی خویش فرامی‌خواند.
اگر کلامی از پروردگارتان را مطابق با سلیقه و زمان خود نیافتید، با مطالعه و تحقیق در کتب آسمانی و همچنین بازنگری کلیۀ دستورات، طریق هدایت بجوئید و بدانید آنچه شما را در این زمان رهنمون می‌سازد، این است که واژه‌ها همواره بیانگر کلّ حقیقت نیستند. حقیقت در قلب شما و در درون شماست. آنجا که واژه‌ها با حقیقت درونی شما هم‌سویی ندارد، یا واژه را درک نکرده‌اید، یا حقیقت درونی شما بر شما آشکار نشده است.
بیاموزید که حقایق را از میان واژه‌ها پیدا کرده و آن را برای خود اصل قرار دهید.
آنجا که واژه‌ها از بیان حقیقت عاجز می‌مانند، بیاموزید به قلب خود رجوع کرده و خدا را در نهاد خویش بیابید که این بهترین راه‌حل برای زیستن و بهترین طریق به خدا رسیدن است.
بهبودی
هر چه بر سر شما آید را از ناحیۀ دیگران ندانید، بدانید که گاهی ممکن است در فراز و نشیب زندگی حال شما هم تغییر کند. دقّت کنید چه چیزهایی شما را از درون تخلیه می‌کند. بنابراین با کمک عواملی که باعث بهبودی شما می‌شود، هر چه زودتر خود را از نو بسازید. یاد بگیرید که مسائل را در درون خودتان جستجو کنید و ریشه‌یابی را از درون آغاز کنید.
سپاسگزار نعمت حق باشید و برای آنچه که به شما ارزانی شده، شاد باشید و بگذارید نعمات پروردگار به سوی شما سرازیر شده و هر چه بیشتر از نعمات استفاده کنید و افکار خود را بر داشته‌هایتان متمرکز کنید.
در پیشگاه خداوند
هنگامی که در پیشگاه خداوند قرار می‌گیری، به یاد داشته باش، آنچه تو را به او متّصل می‌کند، عشق خالص و ذکر خالصانۀ قلبی است و آنچه بین تو و پروردگارت جدایی می‌اندازد، مشغول شدن به دنیاست. بیاموز که چون در پیشگاه ذات اقدس احدیّت قرار می‌گیری، خود را به او سپاری و با تمام قلب و تمام وجود صدایش کنی.
هنگامی که افکارت را حول محورهای مختلف می‌چرخانی، در واقع، حایلی بین خود و خداوند قرار می‌دهی.
بیاموز که افکارت را کنترل کرده و در هر لحظه به قلبت بازگردی. اگر بتوانی در هر لحظه خود را کنترل نموده و خدا را از درون قلب صدا کنی، بی‌شک ذکر تو عاشقانه و خالصانه خواهد بود. پس هرگز بین خود و خدا جدایی میفکن. که این جدایی تو را از جادّۀ کمال دور می‌کند و البتّه لحظات گرانقدر تو را هدر خواهد داد.
بیاموز که هر لحظه، لحظۀ ساختن و شدن است. پس از لحظات نهایت استفاده را برده و وقت ارزشمند خود را هدر نده که خداوند مشتاقان راهش را هدایت خواهد کرد و آنها را به خود فراخواهد خواند.
عطیّه
خداوند یگانۀ بی‌همتا، چون بنده‌ای را به خویش فراخواند، بی‌شک او را عطیّه‌ای عطا فرموده است و وی را از میان بندگان خویش برگزیده است. پس بر عطیّۀ پروردگار سپاسگزار باشید و شایستگی دریافت آن را به اثبات برسانید.
بدانید: خداوند چون بندگان خویش را مورد لطف و رحمت خود قرار می‌دهد، آنان را بر این رحمت وظیفه‌ای است. وظیفۀ خود را در قبال پروردگارتان بشناسید و آن را همواره و در همه حال به جا آورید که این برای شما بهتر است، اگر می‌دانستید.
سبحان الله عما یصفون
خداوند از چه صفاتی مبرّاست؟
نظر به اینکه خداوند، همواره انسانها را به سوی خویش و به راه کمال دعوت نموده است، انسانها در افکار و در رؤیاهای خویش، پروردگار را به گونه‌ای تصوّر می‌کنند که از ذات مقدّس خداوندی به دور است. برای خداوند صفاتی را جستجو می‌کنند که شایستۀ آفریده‌های پروردگار است. ولی خداوند بری از صفات و مبرّا از هر‌آنچه او را به آن نسبت می‌دهید، می‌باشد.
اسماء مقدّس خداوند نیز، برای خدا صفاتی قائل شده و خداوند را به آن صفات متّصف می‌سازد، در حالیکه خداوند دارای کلیۀ صفات حسنه است ولی در یگانگی و بی‌همتائی خویش مبرّا از هر توصیفی است که به آن خدا را می‌ستائید.
بیاموزید که خدا را بی‌نیاز از هر نام و هر صفت بجوئید و او را چنان ستایش کنید که شایستۀ اوست.
نیایش
آنچنان که شایسته است، پروردگارت را ستایش کن. در نیایش پروردگارت به یاد داشته باش، هر گاه خود را به دنیا مشغول می‌داری، از خداوند دور و دورتر می‌شوی.
چگونه انتظار داری خدا را دریابی، در حالی که در هنگام نیایش ذات مقدّسش، فکرت به همه جا پرسه می‌زند و از یاد خدا غافلی.
شرک و بت پرستی
بسیاری از انسانها در گمراهیها سرگردان شده‌اند. آنان راه را از بیراهه‌ها نمی‌شناسند و خود را به انواع دستمایه‌ها برای معنویتی که ساختۀ خودشان است، سرگرم نموده‌اند. آنان برای شناختن پروردگارشان به انواع دستاویزها متوسّل شده و نمی‌دانند که در گمراهی آشکار به سر می‌برند.
تنها طریق هدایت، تعدیل دستاویزها و پناه بردن به پروردگارتان است. بیاموزید، هنگامی که می‌خواهید با پروردگارتان ارتباط برقرار کنید، تنها او را بجوئید و از او مدد طلبید .
شرک و بت‌پرستی مانعی برای کمال محسوب شده در حالی که انسانها همگی برای کمال آفریده شده‌اند. پس بایستی از شرک دوری گزینید و چیزی را برای خود بت نساخته و اهداف خدایی برای خود برگزینید.
اوج و حضیض
چرا در مسیر کمال نوسان داریم؟
مادامی که در قلب خود، فاصله‌ای بین خود وخدا احساس می‌کنی، تا زمانی که منیّت داری، تا وقتی که خود را رها نکرده‌ای و هنوز دربند و اسیر خودی. این نوسانات، البتّه پدید خواهد آمد.
هر گاه بیاموزی، خود را رها کرده و به خدا سپاری، آنگاه که زلال و شفّاف شده و چون سایه‌‌ای از خدا بر روی زمین زندگی کنی، خواهی توانست، همواره در جوار رحمت حق بیارامی و خود را همیشه در اوج احساس کنی.
حضیض، از خود پدید می‌آید. وقتی که خود غلبه می‌کند، حضیض پیش آمده و هنگامی که بعد خدائیت پیروز می‌شود، به نقطۀ اوج نزدیک می‌شوی.
نوسانات ماحصل نبرد بین خود و خداست. ابعاد وجودی تو در تضادند، پس طبیعی است که اوج و حضیض پدید آید. آنگاه که صاف و خالص و یکدست برای خدا شوی، به اوج شکوه و اقتدار خود دست خواهی یافت. که حضیض را، به آن راهی نیست.
موهبت عظیم
پروردگار یگانۀ بی‌همتا بندگانش را آزاد آفریده و به آنان اختیار داده است، تا خود را آنگونه که می‌خواهند ترسیم نمایند ولی عدّه ای از انسانها از این آزادی در جهت غیر کمال استفاده می‌کنند و حرمت یکدیگر را حفظ نمی‌کنند.
چنانچه در نفس پرستی رها شوید، نفس شما، شما را به غیر خدا دعوت می‌کند. از نفس بپرهیزید که خداوند یگانۀ بی همتا، نفس را برای شما در جهت کمال آفریده ولی عدّه‌ای از آن در جهت ضدّ کمال بهره می‌برند.
خداوند بندگانش را دوست می‌دارد، برای آنان حیات جاودان و کمال خواهان است، انسانها از این موهبت عظیم استفاده نمی‌کنند.
بیاموزید که از هر چه به شما داده شده درجهت کمال و نزدیک شدن به خداوند بهره برید که خداوند صالحان را جزای خیر خواهد داد.
تقوای الهی
خداوند هرگز بنده‌ای را بر دیگری برتری نمی‌دهد، مگر به دلیل تقوای الهی. چون تقوا پیشه کنید و رضای پروردگار را بر هر چیزی رجحان دهید، آنگاه رحمت خاصّ الهی را درک کرده و از آن بهره‌مند خواهید شد.
پس بیاموزید که لطف پروردگار را موجب غرور و جدایی خود از سایر انسانها ندانسته و همواره سپاسگزار رحمت حق باشید.