کنترل خشم
هر یک از شما که بتواند خود را در هنگام خشم کنترل کند و خشم خود را فرو دهد، خواهد توانست به آرامش ابدی دست یابد. اگر انسانی در کشاکش روزمرّگی باعث دلگیری انسانی دیگر شود، خدا را از خود رنجانده است.
بدان و آگاه باش: در هیچ زمانی نمیتوانی همۀ انسانها را از خود راضی نگه داری، مگر اینکه به یگانگی با ذات احدیّت رسیده باشی. در آن صورت خواهی توانست در نهایت وارستگی زندگی کنی و باعث ناامیدی انسانی دیگر نباشی.
در هنگامی که دوستی را از خود میرنجانید، در واقع او را در ناامیدی نگه داشتهاید.
اگر برای تنبیه دیگران، آنها را میرنجانید، بدانید که انسانها با مدارا سازگارترند. بنابراین بیاموزید که مسائل خود را از طریق مسالمتجویانه حل کنید. خداوند انسانهای بردبار را دوست دارد.
عشق لایزال الهی
صافی و زلالی هر کس به اندازۀ میزان از خود گذشتگی اوست. چنانچه خدا را محور قرار داده و خود را تسلیم او نمایید، آنگاه پالایش شده و به وحدت و یکپارچگی با ذات احدیّت خواهید رسید.
میزان تسلیم شما، نشان دهندۀ عبودیّت شماست. در بندگی خداوند آزادگی نهفته است. پس آزاد و رها از هر گونه منیّت و خود خواهی به درگاه احدیّت سر تسلیم فرود آورید و از عشق لایزال الهی بهره مند شوید.
منتهای آفرینندگی
پروردگار تو بینهایت عظیم است. آسمانها و زمین را آفریده و آنها را در نهایت نظم قرار داده است. هرآنچه در آسمانها و زمین است، از آن اوست. او کردگار بینا و تواناست.
در لحظهای که ستایش پروردگار را انجام میدهی، به یاد داشته باش، خداوند غنی و بینیاز است. او میآفریند و جان میبخشد و تواناییهایش بیحدّ و حصر است. به هر موجودی بگوید، باش، بلافاصله موجود میشود. پس خلّاقیت از آن خداوند است و این خلّاقیت را در انسان به ودیعه گذاشته است تا بیافریند و با آفرینشهایش، خود را ثابت کند و بداند که هر چه در هر لحظه میآفریند، نمادی از موجودیت اوست که به واسطۀ آن تعریف میشود.
ذات احدیّت در یگانگی و بیهمتایی خود، انسان را خلیفۀ خود قرار داد و انسانی که بداند، جانشین خدا خواهد بود، بیشک در سیر الیالله، توانمند خواهد بود. چنین انسانی، مرگ را با آغوش باز استقبال خواهد کرد و میداند که در مرگ سعادت جاودانی نهفته است.
مرگ، آغاز راه است. پروازی است به سوی دوست. به ماوراء جهان هستی. در بینهایت عشق، منتهای آفرینندگی. اگر مرگ را بشناسی، زندگی برایت سهل و آسان میشود. در مرگ، سعادتی نهفته است که تنها انسانهای وارسته درک کردهاند. رهایی از قفس تن، برای پروازی به سوی بیانتها.