فاقد امتیاز معنوی
برتوست، آگاهانه با مسائل برخورد کرده و تنها از زاویۀ دید منگرایانه به آنها ننگری.
بدان: انسانها، پارههای تن یکدیگرند. با پارههای تنتان، چون قسمتی از وجود خودتان برخورد کنید. اگر چیزی را حق خود میدانید، بدون آزار و تنها از زاویۀ کمکرسانی و یاری به یکدیگر آن را مطالبه کنید.
در غیر این صورت، مطالبۀ حق برای شما فاقد امتیاز معنوی بوده و شما را از هدف اصلی دور میکند. برای یاری به یکدیگر پیشقدم شوید و هرگز جز به رضای دوست نیندیشید.
طریق معنوی
هرگز مپندارید که طریق معنوی، میتواند با آزار دیگران همراه باشد. اگر خدا را جستجو میکنید، بدانید، خداوند در شاد کردن انسانها خود را به شما مینمایاند.
تنها، عشق
درسها را فراگیرید. هنگامی که انسانی بر سر راه شما قرار میگیرد، برای آموختن درسی و از سر گذراندن تجربههایی است. بیاموزید از هر ماجرایی درسی گرفته و از آن برای رشد و تکامل و نزدیکتر شدن به خدا استفاده کنید.
درس اوّل، درس عشق است. عشق، نسبت به هر چه و هر که بر سر راه تو قرار میگیرد. حتّی اگر با باارزشترین ارزشهای تو مخالفت کنند. تو را انکار کنند. قلبت را جریحهدار کنند. بر آزار تو اصرار بورزند، ولی آنچه که باقی میماند، عشق است.
اگر بتوانی حتّی به چنین کسانی عشق بورزی، آنها را ببخشی، از صمیم قلب دوستشان داشته باشی و برای رضای خدا، تنها و تنها به عشق بیندیشی، آنگاه پالایش شده و به صفای باطن دست خواهی یافت.
گوهرها
چرا هنگامی که مورد وسوسۀ نفس قرار میگیرید، خود را به خدا نمیسپارید و موجب رنجش و آزار یکدیگر میشوید؟
بدانید که خداوند انسانها را به جهت عشق و مهربانی و نیکی آفریده است. پس هر کس خود را بدین گوهرها بیاراست، زودتر پروردگار خویش را درمییابد و او را رهایی و همجواری با رحمت پروردگار پاداش است.
راه فنا
راه کمال، راه از خود گذشتن، خود را فنا کردن، خود را ندیدن و تنها خدا را دیدن است. چون در این مسیر گام بردارید، تنها خدا را خواسته و تنها برای او زندگی میکنید. خودخواهیها را کنار گذاشته و دیگرخواهی را بر خودخواهی ترجیح میدهید.
اگر این مسیر را برگزینی، چه خواهی کرد؟ آیا دیگران را برای منیّتهایشان، برای خودخواهیهایشان و ناآگاهیهایشان، آزار خواهی داد؟ یا از خود گذشته و تنها به خدا فکر خواهی کرد؟
به انسانها بیاموزید، گذشت را پیشۀ خود سازند. از ناآگاهی یکدیگر سوءاستفاده نکنند و به یکدیگر در مسیر کمال یاری رسانند.