همنشینی با دوست
هر گاه از لطف خداوند ناامید شدی، بدان که خداوند همواره یار و پشتیبان بندگان خویش است.چون به پروردگارتان پناه برید، از همۀ موانع گذر خواهید کرد.
وقتی که نام مقدّس پروردگار را بر زبان می‌آوری و از او مدد می‌جوئی، بدان که خداوند پاسخ تو را خواهد داد. پاسخ تو، همانا مجاورت با دوست و همنشینی با پروردگار است.
چون در پیشگاه مقدّس خداوند قرار می‌گیری و لحظاتی را با او سخن می‌گویی، از هر چه غیر دوست جدا شو و تنها به پروردگار بیندیش که در آن صورت حضور مقدّس او را درک کرده و در جوار رحمت حق قرار خواهی گرفت.
خداوند شما را می‌نگرد و از اعمال و نیّات شما آگاه است. باشد که رو به سوی پروردگار آورید و از رحمت او بهره‌مند شوید.
قدرت تصمیم گیری
هنگامی که انسانی را نیازمند کمک می‌بینید، از کنار او بی‌تفاوت عبور نکنید. آگاهی انسانها، بسیار محدود است. آنها را به بسیاری از مسائل، اشراف و آگاهی نیست.
تا زمانی که در کالبد جسمانی‌تان به سر می‌برید و محدود به زمان و مکان هستید و به درجات بالای آگاهی نرسیده‌اید، در بسیاری از موارد قدرت تصمیم‌گیری صحیح ندارید.
پس نمی‌توانید تنها به تصمیمات خودتان اکتفا کرده و آن را بهترین بپندارید. بلکه همواره به یاد داشته باشید، از پروردگارتان پیروی کرده، او را به کمک بطلبید و از او هدایت بجوئید تا راه صحیح را بیابید.
خیر چیست؟
در آنچه خیر شماست اندیشه نکنید و از شیطان برحذر باشید. چون خیر را جستجو می‌کنید دل به خدا بسپارید و بدانید که خداوند حامی و پشتیبان بندگان خویش است.
هنگامیکه خود را بر سر دوراهی می‌بینید، راهی را برگزینید که برای شما خیر و صلاح دنیا و سعادت آخرت به همراه دارد و بدانید که آنچه انتخاب می‌کنید به شرطی می‌تواند برایتان سعادت آفرین باشد که رضایت پروردگار در آن باشد.
پس بیاموزید که دنیایتان را به امید وصل دوست سپری کنید و در همه حال به یاد خدا باشید باشد تا رستگار شوید.
نقش دعا در سرنوشت
هنگامی که در پیشگاه خداوند دعا می‌کنید و چیزی از خداوند درخواست می‌کنید، خداوند شنوا و بیناست. آنچه مقدّر شماست و با خواست شما انجام پذیرفته است، البتّه قابل تغییر نبوده و سرنوشت شما به دست خود شما رقم خورده است.
آنچه را که می‌توانید تغییر دهید، تنها مسیرهای مختلف زندگی است. این که چه راهی را برگزینید و از کدام مسیر به اهدافتان برسید، با دعا کردن قابل تغییر می‌باشد.
پس بیاموزید که برای تقدیر و سرنوشت کلّی خود، تسلیم امر خداوند بوده و بر آنچه خود انتخاب کرده و پذیرفته‌اید، چون و چرا نیاورید و بدانید که خداوند یگانۀ بی‌همتا بندگان خویش را دوست می‌دارد و بر آنان رنج و تعب روا نمی‌دارد.
بهترین تسکین دهنده
بدان: خداوند با توست. صدای تو را می‌شنود و اجابت می‌کند. خدا را در لحظه‌هایت جاری کن. با تمام قدرت و با تمام عشق و آنگاه معجزات آن را ببین.
آنگاه خواهی دید، هیچ چیزی تو را نگران نخواهد کرد و با سپردن به حق‌تعالی از همۀ رنجها رهایی خواهی یافت.
همه چیز را به خدا بسپار که او بهترین تسکین‌دهنده است.
دعوت
اگر تو را به راهی دعوت کنم، همانا راه پیوستن به پروردگار است. زیرا انسانها هنگامی که در روزمرّگیها غرق می‌شوند، از یاد خدا غافل می‌شوند.
بدانید: چنانچه می‌خواهید، خدا را دریابید، باید هر لحظه را با یاد و نام خداوند سپری کرده و تنها با امید به خداوند زندگی کنید. بدانید که چنانچه از یاد خدا غافل شوید، وجود مقدّسش را احساس نکرده و بین شما و خداوند احساس جدایی حاصل می‌شود.
خود را به دنیا مشغول ندارید، از موانع بپرهیزید و رو به سوی پروردگار آورید و بدانید که خداوند شما را تنها نگذاشته است. پس یاد او را گرامی دارید و هر کاری را به یاد او انجام دهید که این برای شما بهتر است، اگر می‌دانستید.
قوانین الهی
هر انسانی، جایگاه ویژۀ خود را دارد. هنگامی که زندگی فیزیکی‌تان را از سر می‌گذرانید، جایگاه شما در کالبد جسمانی‌تان بوده و از حقوق ویژۀ مربوط به آن برخوردارید ولی هنگامی که جسم را ترک می‌کنید، عالم فیزیک را نیز پشت سر گذاشته و به عوالم بالاتری راه می‌یابید.
پس ماندن در عالم فیزیک و رها نکردن آن، خارج از حدود و قوانین الهی بوده و به سود شما نخواهد بود.
اگر به این آگاهی دست یافته‌اید که راه خود را پیدا خواهید کرد ولی اگر وابستگیها مانع از ورود آگاهی می‌باشد، یکدیگر را یاری رسانید و به ارتقاء آگاهی یکدیگر کمک کنید تا قوانین الهی را جاری کرده باشید.
تظاهر به نیازمندی
هنگامی که انسانها را محتاج کمک می‌یابی، باید بدانی، هنگامی که تقاضای یک فرد از سر نیاز است که نیاز او برای تو مشخص و قابل درک باشد.
اگر فردی نیازمند کمک نباشد و تنها تظاهر به نیازمندی کند، بخشی از درون تو ، تو را به آن آگاهی می‌دهد. باید بیاموزی که ندای درونت را شنیده و به پیام احساست گوش فرادهی. در لحظه‌ای که ندای احساست را می‌شنوی، به آن پاسخ داده و دست هیچ نیازمندی را رد نکن، که این برای تو بهتر است، اگر می‌دانستی.
رهایی از رنج و درد
بدان که خداوند یگانۀ بی‌همتا، هر چیز را در جایگاه معیّن خود آفریده و برای هر چیز وظیفۀ مخصوصی تعیین نموده است.
چون انسانها را در رنج و تعب یافتی، بدان که هر انسانی با خداوند رابطۀ خاص خودش را داشته و برای انسانها امتیازی از نظر عشق و بخشندگی خداوند وجود ندارد.
پس هر کس به فراخور تواناییهایش از این عشق بهره برده و برای رهایی از رنج و درد از آن سود می‌برد.
اگر انسانها قوانین هستی را درک می‌کردند و از نظام کلّ آفرینش آگاهی داشتند، کمتر دچار درد و رنج شده و از لحظات عمر خود برای زندگی شادمانه و توأم با عشق و حرکت به سوی خداوند سود می‌بردند. ولی ناآگاهی انسانها از قوانین هستی و نظام حاکم بر کلّ هستی، آنان را به تعب می‌افکند.
پس آنچه شما را به رنج می‌افکند، برداشتهای خود شما از زندگی و مسائل پیرامون است. اگر بیاموزید چگونه زندگی کنید و به قوانین هستی چگونه بنگرید، از رنج رهایی خواهید یافت.
مسند قضاوت
بدان و آگاه باش: که خداوند یگانۀ بی‌همتا، هنگامی که شما را مورد آزمایش قرار می‌دهد، به وسیلۀ آنچه برای شما عزیز است، شما را می‌آزماید.
پس بیاموزید که خود را به خدا سپارید و چون در مسند قضاوت قرار می‌گیرید، از قضاوت زودهنگام بپرهیزید که خداوند صابران را دوست دارد و شما را فرمان به صبر و عدل می‌دهد.
پاره های یک تن
آنگاه که درهای رحمت پروردگار به رویتان باز می‌شود، به یاد داشته باشید که انسانها چون پاره‌های یک تن واحده بوده و رحمت پروردگار که شامل هر کدام از آنها شد، بایستی دیگران را نیز شریک نعمتهای خود کرده و آنان را مورد حمایت قرار دهند.
تعهّد شما، مسئولیّت شماست. اگر در قبال انسانی احساس مسئولیّت می‌کنید، پس آن را تمام و کمال انجام دهید و اگر از توان شما خارج باشد، آنچه در توان دارید، کوتاهی نکنید و بدانید که خداوند شما را پاداش خیر خواهد داد.
هدیه به خدا
راه درست این است: که هر خدمتی را به خدا ببخشی و وقتی که به خدا ببخشی، از چه کسی انتظار قدردانی داری؟ خدا خودش می‌داند.
پس کار را انجام بده و آن را فراموش کن. چون به خدا بخشیده‌ای، انتظاری از بنده‌ها نداری. ببخش و ذهنت را آزاد و قلبت را مصفّا کن.
داوری
هنگامی که خود را به خدا وامی‌گذارید، از آنچه شما را احاطه کرده است، خارج شده و در رابطۀ نزدیک با خداوند قرار می‌گیرید، در آن هنگام بهتر آن است که خود را مسئول مسائل پیرامونتان ندانسته و در تقابل با محیط قرار ندهید، بلکه بدانید که خداوند شما را راه می‌نماید، پس به او توکّل کنید و از او مدد جوئید.
در هنگامی که با مسائل روزمرّه مواجه می‌شوید، برای اخذ بهترین تصمیم، تفکّر کرده وجوانب مختلف یک مسئله را بسنجید و همواره، رضای خداوند را خواستار باشید.
اگر با تفکّر و تعقّل و به دور از داوریها با مسائل برخورد کنید، خداوند شما را مدد نموده و راه درست را به شما نشان خواهد داد.
بهترین راه رستگاری
آیا می‌دانی برای رسیدن به خداوند باید از موانع گذشت؟ و می‌دانی که هر چه بخواهی به خدا نزدیکتر شوی باید خودت را تسلیم پروردگار نمایی؟ برای تسلیم شدن، بهترین کار این است که همۀ اندیشه‌ها، گفتار و کردارت، در جهت رضای خداوند باشد.
پس بیاموز در تمام لحظات در هر کجا که هستی ، با هر که هم‌صحبت می‌باشی و در هر نقطه‌ای از دنیا از این اصل پیروی کرده و این اصل را سرلوحۀ زندگی خود در تمام لحظات قرار دهی. پس هر عملت، فکرت و گفتارت را با این محک بسنج.
برای همسویی با پروردگار، لازم است، همواره خودت را محک بزنی و همواره خطاهایت را جبران نموده و با طلب استغفار خود را از نو بسازی. اکنون نیز خودت را محک بزن، خطاهایت را ارزیابی کن و ساختن دوبارۀ خود را شروع کن که این بهترین راه برای رستگاری است.
پیوند دوباره
بدان و آگاه باش: خداوند هرگز از تو جدا نبوده است. تو را با او همواره اتّحادی جدایی‌ناپذیر بوده است. آنچه شما را از پروردگارتان جدا می‌سازد، غفلتها و مشغولیتها به غیر خداست. بیاموزید همواره وجود مقدّس خداوند را احساس کرده و در همه حال در اتّحاد و یگانگی با خداوند به سر برید.
اگر در لحظاتی از یاد او غافل می‌شوید، با ذکر نام و یاد مقدّس خداوند، به اصل خویش بازگشته و پیوند دوباره برقرار کنید. هر گاه شما را فرمانی از جانب خداوند دررسد، بدانید وآگاه باشید که خداوند بیهوده شما را نیافریده و هدف از آفرینش شما پیوند همیشگی با ذات مقدّس خداوند است.
هر گاه انسانی از اصل و مبدأ خویش دور افتد و خود را با خداوند بیگانه احساس کند، اصل آفرینش را به فراموشی سپرده و برای به یاد آوردن آن بایستی مسیر طولانی و دشواری طی کند، تا بتواند به آنچه که هدف از خلقت وی بوده است، دست یابد.
چون به پروردگار رو آورید، خداوند شما را یاری داده و به خود فرامی‌خواند.