حریم الهی
ره‌یابی به خلوت دوست، مستلزم آن است که چون به حریم الهی پا می‌گذاری، از هر چه غیر دوست، بریده و تنها برای خدا خالص و پاک شوی. عشق الهی جز به ایثار داشته‌هایت ممکن نمی‌شود و راه خداوند جز با گذشتن از علائقت میسّر نمی‌باشد.
پس بدان که رهروی، بدون گذشتن از خود وآنچه تو را به دنیا وابسته میکند، امکان‌پذیر نیست. بیاموز که برای وصل پروردگارت از هر چه تو را از دوست جدا میکند، جدا شده و تنها برای وی خالص و زلال شوی.
بر توست که بی مدد دوست خواسته‌ای نداشته باشی و بی طلب دوست چیزی برای خود نخواهی.
از آنچه تو را به سوی خداوند سوق می‌دهد، استقبال کن و از آنچه تو را از وی جدا میکند، بپرهیز .
بدان که رضای پروردگار، در رضایت بندگان اوست. پس بیاموز که دل در گرو دنیا نگذاری و تنها با یاد خداوند، لحظه‌ها را سپری کنی.
بر تو باد عشق‌ورزیدن. که عشق تو را به ملکوت خداوند رهنمون میشود. به یاد داشته باش هرگز جز از خداوند مدد نطلبی و جز به رضای پروردگار نیندیشی و عشق را سرلوحۀ زندگیت قرار دهی.
کدام سد؟
هنگامی که خود را در معرض امتحانات خداوند قرار می‌دهید، بدانید، که آزمونهای الهی چون سدّی بین شما و خداوند قرار می‌گیرند. چنانچه این سد را به نیروی عشق و ایمان خود در هم بشکنید، شما را مرتبه‌ای والاتر عطا خواهد کرد و اگر نیرو و توانایی کافی برای غلبه بر سدهایی که برخاسته از هوای نفس شماست، نداشته باشید، آنگاه شما را امتحانی دیگر خواهد بود.
بدانید خداوند شما را می‌آزماید و آنچه از این راه بدست آورید، بهترین سرمایه برای طیّ طریق و رهروی شماست.
می‌پندارید که به حال خود رها شده‌اید و شما را آزمونی نخواهد بود؟ هرگز چنین نیست، خداوند بندگان خویش را همواره به داشته‌ها و نداشته‌هایشان می‌آزماید و آنها را اینچنین به صراط مستقیم فرامی‌خواند.
فرزندان
فرزندان شما، حاصل عمر شما هستند. هدایت آنها به دست خداست. برای آنها دعای خیر نمائید. آنها نسلهای آیندۀ زمین هستند.
هر چه در توان دارید، در جهت خیر و صلاح آنها به کار بندید و آنها را به خدا واگذارید و از او هدایت بجوئید که رحمت پروردگار در همه حال شامل حال بندگان صالح می‌باشد.
باقلبت سخن بگو
در هنگامی که عبادت می کنی ، بدان که با چه کسی صحبت می کنی، وقتی خدا را مخاطب خود قرار می دهی، با همان احساسی که نسبت به او داری ، با او صحبت کن. اگر قلبت مالامال از عشق به خدا باشد، در هنگام صحبت با خدا، ذکرت عاشقانه می شود.
برای عشق ورزیدن به خداوند، با قلبت سخن بگو. کلام تو، دریچۀ قلب توست. خداوند صدایت را می شنود و پاسخ می دهد. همانا که خداوند بلند مرتبه و آگاه است.
خاطرات
خاطرات بد را از خود دور کنید. همچون برگهای پائیزی که به باد سپرده می‌شوند ولی درسهایی را که از آنها گرفته‌اید، برای خود نگاه دارید.
خاطرات خوب را برای تداوم شیرینی آن لحظات، حفظ کنید.
امّا خاطرات، مربوط به گذشته هستند و گذشته، رفته است. به آینده نگاه کن و در لحظه زندگی کن.
پاکی تن
در گفتار تو، صدق کلام و توجه به پروردگار، شرط اول است.پس به یاد داشته باش، هر گاه رو به سوی پروردگارت می کنی، خلوص باطن و نیت قلبی پاک تو، می تواند پلی به سوی پروردگارت باش.
در نماز و عبادت، تنها شرط لازم ، همانا عشق به منتهای جمال پروردگار توست.
بدان و آگاه باش چنانچه رضای دوست را طالبی، می توانی در پرستشهایت، پاکی و خلوص نیّت را بر هر چیز مقدم بداری.
پاکی تن ، تنها نشانه ای کوچک است که تو را آمادۀ عزیمت به درگاه دوست می کند. در منتهای خلوص و نیّت پاک به او رو کن. او را طلب کن. از همه چیز بگذر و او را بر همه چیز مقدم بدار.
بدان و آگاه باش که پروردگار تو، هرگز بندگانش را نیازرده است و آنان را به واسطۀ مسائل ناخواسته از خود نرانده است. بلکه خداوند با آغوش باز شما را می پذیرد و نیّت شما را بر هر چیز مقدّم می دارد.
اوست آفرینندۀ یکتای بی همتا. همانا پروردگار شما، شما را به نیکی فرمان می دهد و از شما، طلب خیر برای یکدیگر می کند. او را پرستش کنید و در جهت رضای او به یکدیگر خیر و نیکی برسانید که این برای شما بهتر است.
درگذشتگان
هنگامی که دنیا را ترک می‌کنید و به حیات جاودان می‌پیوندید، در جهت کمال به سوی مراحل بعدی هدایت می‌شوید. بنابراین حیات بر روی زمین تنها به جهت جسم خاکی شما مهیّا شده است و پس از مرگ نیازی به آن نخواهید داشت و به ارادۀ پروردگار تسلیم شده به سوی ابدیّت پیش می‌روید.
برای عزیزانی که از دست داده‌اید، می‌توانید طلب خیر کنید. طلب خیر، همانا اطعام نیازمندان و دعای خیر می‌باشد که به جهت خیر و برکت بدرقۀ راه عزیزانتان می‌کنید. خداوند شما را جزای خیر خواهد داد.
قلبهای مطمئن
درهنگام ستایش پروردگار بدانید و آگاه باشید که خداوند غنی و بی‌نیاز است. ستایش پروردگار شما را جلا بخشیده و از عشق خداوند بهره‌مند می‌سازد. هنگامی که رو به سوی حق‌تعالی دارید، از دلبستگیها خود را رها ساخته و دل به دنیا مشغول ندارید.
زمانی که رو به سوی پروردگار می‌کنید، از وسوسۀ شیطان دوری گزینید و بدانید که خداوند در قلبهای مطمئن جاریست.
رابطۀ عاشقانه
درهنگام عبادت، خالصانه و با قلب پاک رو به سوی پروردگارت کن و بدان که چنانچه از صمیم قلب به خدا رو آوری، هیچ عاملی نمی‌تواند در این رابطۀ عاشقانه خللی وارد کند.
اگر در هنگام عبادت، ذهنت را مشغول مادّیات سازی، صفای باطن تو کمرنگ شده و لذّت ارتباط عاشقانه را از دست می‌دهی.
به یاد داشته باش: ذهن تو در دست توست، تو اسیر ذهن نیستی. پس نباید که خود را رها کرده و به ذهن سپاری، بلکه باید با تمام وجود متوجّۀ خدا باشی و بدانی که خداوند در دلهای عاشقان جاریست.
آنگاه که خداوند را می‌خوانی، از همۀ دنیا خود را جدا کن و تنها به وصل دوست بیندیش که شیطان تو را فرمان به دنیا می‌دهد.
اگر تاکنون در وادی سرگردانی بوده‌ای، بدان و آگاه باش که هر لحظه می‌توانی با یاد و نام پروردگار یکی شدن را آغاز کنی و به سوی حق‌تعالی روی آوری.
شکوه آفرینش
خداوند یگانۀ بی همتا بندگانش را می نوازد، به آنها عشق می ورزد، آنها را در پناه خویش قرار می دهد و از هر چه بر آنها می رود، آگاه است. در میان بندگان خویش آنها که در جستجوی حقیقت بوده اند، سزاوار بهترین نیکیها هستند.
آیا می دانی طلب حقیقت، یکی از اساسی ترین اصول زندگی هر انسان است؟ اگر نیک بنگری، حقایق را در جای جای آفرینش خواهی دید.
در تولّد یک انسان حقیقت بزرگی نهفته است. همانا تولّد هر انسان، آفرینشی است پر از شکوه و عظمت که تو را به وادی حقیقت راه می نماید. اگر چشمان حقیقت بین خود را باز کنی، خواهی دید، حقایق چون خورشید تابان، نمایانند.
از ذرّه ای کوچک تا کهکشانی بزرگ، همه در یکپارچگی و وحدت و شکوه آفریده شده اند تا بازتاب قدرت آفرینش خداوند باشند. شکوه آفرینش آنگاه کامل میشود که انسان پا به عرصۀ وجود می گذارد، که نمایانگر نهایت آفرینندگی خداوند می باشد. همانا در آفرینش انسان رازی نهفته است که تنها انسانهای آگاه به آن راز دست می یابند.
دوستی
وقتی که از دوستی دلگیر می‌شوید، هرگز در قلب خود نفرت را پرورش ندهید. بیاموزید که ببخشید. که بخشایش نیکو‌ترین کارها در نزد پروردگار بلند مرتبه است.
اگر در روابط شما خللی وارد آمده است،آن را ترمیم نمائید، از شیطان بپرهیزید و به خداوند رو آورید.
دوستی‌های شما همانا دروازه‌ای است به بهشت جاودان. زیرا خداوند شما را به نیکی و بخشش نسبت به یکدیگر فرمان می‌دهد.
فروتنی
در هنگامی که در پیشگاه خداوند قرار می گیری به یاد داشته باش: حضور قلبی تو و توجّه به اینکه در حضور چه کسی قرار گرفته ای، قبل از هر چیز باید مورد توجّه تو باشد. همچنین، چنانچه بیمار و ناتوان هستی و نمی توانی، کمال احترام را به جا بیاوری، خداوند بخشنده و مهربان است.
ولی به یاد داشته باش همواره از جایگاه بنده ای خاضع و فروتن با ذات اقدس احدیت روبرو شوی و بدانی که خداوند بندگان خاضع خود را دوست دارد، صدای آنان را می شنود و دعاهای آنان را اجابت میکند.
جلوۀ جمال دوست
هرگز انسانها را مورد قضاوت قرار ندهید، بدانید که تنها خداوند از دلها آگاه است. پس برای هر جایگاهی که هر انسانی در پیشگاه خداوند دارد حرمت قائل شده و به انسانها تنها به دیدۀ جلوه‌ای از جمال دوست بنگرید.
بدانید و آگاه باشید که خداوند جهان را بر پایۀ عدالت آفریده و به هر آفریده‌ای که نظر کنید آن را در نهایت نظم و توازن خواهید دید.
اگر پرده‌ها کنار رود و شما به آنچه که خداوند آگاه است، آگاهی پیدا کنید، آنگاه هیچ شک و شبهه‌ای در علم و آگاهی و توانایی خداوند نخواهید داشت.
لذّت وصال
توسّل جستن به پروردگار و مدد گرفتن از او نوعی وصل محسوب میشود. هر گاه، هر یک از شما، خالصانه خدا را بجوئید و به او توسّل جوئید، خداوند شما را پاسخ خواهد داد.
وصل پروردگار، همانا در وادی عشق به سر بردن است. اگر می‌خواهی لذّت وصل را تجربه کنی، باید از خود بگذری. در منتهای از خودگذشتگی و نهایت تسلیم است که می‌توانی لذّت وصال را بچشی.
بدانید و آگاه باشید که خداوند در قلبهای شما جاری است . پس چنانچه وی را طلب کنید در هر لحظه از زمان می‌توانید یکی شدن با او را تجربه کنید و از لذّت وصال پروردگار بهره ببرید. خداوند بندگان خاضع خود را پاداش می‌دهد.