غرور کاذب
اگرعدّه‌ای از انسانها در مسیر الی‌الله موفّق گشته و به وصل پروردگار نائل گشته‌اند، توانسته‌اند خود را حذف نموده و خدا را جایگزین خود نمایند.
اگر می‌خواهی در سیر الی‌الله موفّق بوده و به دیدار پروردگارت نائل شوی، باید بیاموزی، دلخوریها، رنجشها و کدورتها ، همگی موانع کمال بوده و تو را از راه بازمی‌دارند.
افق دیدت را گسترده‌تر کن. به مسائل از زاویۀ دید گسترده‌تری نگاه کن. بیاموز همواره آنچه تو را آزار می‌دهد، در واقع خودخواهی تو را برانگیخته و به غرور کاذب تو لطمه زده است.
اگر خود را از میان برداری، اگر خود را حذف کنی، آنگاه چه می‌ماند که مورد آزار واقع شود؟ در واقع هیچ. آنگاه بین تو و پروردگار سدّی نخواهد بود. سدها شکسته شده و موانع کمال از میان برداشته خواهند شد و تو به آرزویت دست خواهی یافت.
بیاموز همواره آنچه تو را آزار می‌دهد، برای تو مانع کمال محسوب شده و تو را از راه بازمی‌دارد.
طبق اخلاص
همواره به یاد داشته باش که خداوند در کنار توست. تو را می‌نگرد و حمایت می‌کند. پروردگارت را ستایش کن. از او توسّل بجوی. به او تکیه کن که تنها پناه تو، اوست.
دانستن این که راه کمال از جادّۀ عشق می‌گذرد، کافی نیست. باید به پا خیزی. عشق‌ورزیدن، تنها به گفتار و نگاه نیست. بلکه باید از خود بگذری.
خداوند تو را امتحان می‌کند. میزان بخشش تو، محک از خود گذشتگی توست. هر چه از دوست طلب کنی، به تو می‌دهد.
پس تو نیز سخاوتمندانه هر‌آنچه در توان داری، در طبق اخلاص گذار و بدان که رضای پروردگار در رضایت بندگان اوست.
خداند رحمتش را در همه حال، شامل بندگان خود می‌کند و از آنان حمایت می‌کند.
خانۀ خدا
خداوند در دلهای شما خانه دارد و در قلبهای شما جاریست. هرگز از خداوند جدا نبوده‌اید و خداوند هرگز شما را تنها رها نکرده است. اگر نیک بنگرید، خواهید دید که خداوند همواره با شماست.
در هر طپش قلب، در هر بیان احساس، در هر نگاه و هر ریزش اشک، خداوند را احساس خواهید کرد.
پس بدانید و آگاه باشید که هرگز بین شما و خداوند، جدایی نبوده است و هرگز تنها نبوده‌اید.
بیاموزید که حضور خداوند را در هر لحظه از زمان احساس کرده و با یاد و نام خداوند لحظه‌ها را گرامی دارید.