خداگونه
از انسانها دلگیر نباش. هر کس در حدّ آگاهی و بینش خود عمل می‌کند.
تو خداگونه باش. خداگونه ببخش. خداگونه زندگی کن. خداگونه گذشت کن تا خدا را شاد کنی.
در هر کجا که باشی و درهر لحظه اوبا توست و از تو حمایت می‌کند.
روزۀ قلب و زبان
چرا روزۀ قلب از روزۀ زبان و روزۀ زبان از روزۀ
شکم ارزشمند تر است ؟
قلب تو جایگاه عشق است. هر گاه با عشق به سوی پروردگارت رو کنی، بی شک با قلب خود گامی به سوی خداوند برداشته ای.
قلب انسان در حالی روزه دار است که جایگاه نیّات پلید نباشد. هر آنچه انسان را از جادۀ کمال دور می کند، هر احساسی که قلب را به سیاهی می کشاند، هر چه تو را از عشق ورزیدن جدا می کند، هر زنگاری که بر قلب می نشیند، همچون سدّی بین تو و خداوند قرار می گیرد.
چون با قلب خود روزه می گیری، زنگار از قلب می زدایی، احساسهای زیبا را در قلب خود پرورش می دهی و از آنچه که تو را از دوست دور می کند، پرهیز می کنی.
قلب جایگاه خداوند است. پس با احساسات والا آن را پرورش ده. کینه از آن بزدای. آن را خانۀ مهر کن و بگذار وسعت یابد تا کلّ آفرینش را در خود جای دهد.
روزۀ زبان، همانا ذکر خداوند است و بر زبان آوردن کلامی که در جهت رضای خداوند باشد. چون با زبان خود روزه می گیری، از غیر خدا پرهیز می کنی و با کلام خود انسانها را دعوت به وحدانیت خداوند می کنی.
به یاد داشته باش، همانا روزۀ زبان تنها به پرهیز از آنچه خداوند منع نموده است، نیست. بلکه کلام تو باید در جهت رضای خداوند باشد. دعوت به سوی دوست کند و در جهت تعالی تو باشد.
خداوند انسانها را به جهت خداگونه شدن آفرید. تنها کسانی که این مأموریّت الهی را درک کرده اند، از آن بهره برده اند و در جوار رحمت پروردگارشان قرار دارند. هر چه در راه رضای خدا انجام دهید، شما را به سرمنزل مقصود نزدیک می کند و به شما در جهت رسیدن به مقصد عالی تان کمک می نماید .
واپسین دم حیات
فرزندان شما حاصل عمر شما هستند. آنها در پیچ و خم زندگیتان، امیدی برای آیندۀ شمایند و شما را به آینده اتّصال می‌دهند. برای آنها دعا کنید. خیر طلب کنید. همواره با دعای خیر بدرقه‌شان کنید. به خداوند بسپارید که او بهترین نگاهبان است.
فرصتها را غنیمت شمارید. فرصتی برای ره‌یابی به خلوت دوست. خود را در روزمرّگی غرق نکنید. از فرصتها برای خداگونه شدن استفاده کنید.
بدانید که زندگی دنیا سرابی بیش نیست. شما را فریب می‌دهد و به خود مشغول می‌دارد. آنگاه که بدان مشغولید، فرصتها را از دست می‌دهید و چون به انتهای راه می‌رسید، برای فرصتهای از دست‌رفته تاًسّف خواهید خورد.
پس از همین لحظه فرصتها را دریابید که خداوند راهنمای شماست. در پی زمانی دیگر نباشید. لحظۀ اکنون را دریابید که هرگز برنخواهد گشت. شما در واپسین دم حیات، درخواهید یافت که چگونه لحظه‌های ارزشمند خود را از دست داده‌اید.
پس زمان، زمان شدن است. از آگاهیهای خود در جهت کمال بهره برید و راه خود را به سوی پروردگار هموار کنید.
همانا خسران ناشی از آنچه از دست داده‌اید، بر شما سنگین خواهد بود. پس آنچه را که خداوند بر شما از پیش فرستاده‌است، دریابید که هدیه‌ای بسیار ارزشمند است.
این هدیه، همانا توانایی خداگونه شدن در نهاد هر یک از شما انسانهاست. ارزش آن را بشناسید و از آن در جهت کمال خویش بهره گیرید.